| cosmo- | Pref. โลก, จักรวาล, Syn. cosm- |
| cosmogony | (คอซมอก'กะนี) n. ทฤษฎีการกำเนิดของจักรวาล., See also: cosmogonic adj. ดูcosmogony cosmogonist n. ดูcosmogony |
| cosmology | (คอซมอล'ละจี) n. จักรวาลวิทยา, สาขาวิชาดาราศาสตร์ที่เกี่ยวกับโครงสร้างและการกำเนิดของจักรวาล, See also: cosmologic adj. ดูcosmology cosmological adj. ดูcosmology cosmologist n. ดูcosmology |
| cosmopolis | (คอซมอพ'พะลิส) n. เมืองระหว่างประเทศที่สำคัญและเป็นที่อยู่ของคนหลายชาติหลายภาษา |
| cosmopolitan | (คอซมะพอล'ลิเทิน) adj. เกี่ยวกับโลกทั้งหมด, เกี่ยวกับสากลนิยม, ซึ่งมีอยู่ทั่วโลกหรือทุกหนทุกแห่ง, ซึ่งประกอบด้วยหลายชาติหลายภาษา, ซึ่งไม่มีชาติหรือภาษาเป็นเครื่องผูกมัด, เกี่ยวกับพลเมืองโลก n. ผู้ที่ไม่มีชาติหรือภาษาเป็นเครื่องผูกมัด, See also: cosmopo |
| cosmopolite | (คอซมอพ'พะไลทฺ) n., See also: cosmopolitism n. |
| cosmos | (คอส'เมิส, คอส'โมส) n. จักรวาล, อวกาศ, ความเป็นระเบียบที่สมบูรณ์, ความลงรอยกัน, |
| จักรวาล | (n) universe, See also: cosmos, Example: การค้นหาความเร้นลับในจักรวาลล้วนใช้รูปถ่ายทางอากาศ หรือภาพจากดาวเทียมในการสำรวจทั้งสิ้น, Thai Definition: บริเวณโดยรอบของโลก, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| จักรวาลวิทยา | (n) cosmology, Example: แนวคิดทางธรรมชาติและจักรวาลวิทยาของคริสตศาสนาได้ครอบงำการศึกษาในสมัยกลาง, Thai Definition: วิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องจักรวาล |
| นักบินอวกาศ | (n) astronaut, See also: cosmonaut, spaceman, spacewoman, Example: เราส่งนักบินอวกาศไปสำรวจดวงจันทร์เป็นครั้งที่ 3, Count Unit: คน, Thai Definition: เจ้าหน้าที่ที่ได้รับฝึกฝนให้เดินทางและปฏิบัติหน้าที่นอกชั้นบรรยากาศโลก |
| cosmocampus | (n) a genus of fish in the family Syngnathidae, Syn. genus Cosmocampus |
| cosmographer | (n) a scientist knowledgeable about cosmography, Syn. cosmographist |
| cosmography | (n) the science that maps the general features of the universe; describes both heaven and earth (but without encroaching on geography or astronomy) |
| cosmography | (n) a representation of the earth or the heavens |
| cosmolatry | (n) the worship of the cosmos |
| cosmologic | (adj) pertaining to the branch of astronomy dealing with the origin and history and structure and dynamics of the universe, Syn. cosmogonic, cosmogenic, cosmological, cosmogonical |
| cosmologic | (adj) pertaining to the branch of philosophy dealing with the elements and laws and especially the characteristics of the universe such as space and time and causality, Syn. cosmological |
| cosmological constant | (n) an arbitrary constant in the equations of general relativity theory |
| cosmologist | (n) an astronomer who studies the evolution and space-time relations of the universe |
| cosmology | (n) the metaphysical study of the origin and nature of the universe |
| Cosmogonical | { } a. Belonging to cosmogony. B. Powell. Gladstone. [ 1913 Webster ] Variants: Cosmogonic, Cosmogonal |
| Cosmogonist | n. One who treats of the origin of the universe; one versed in cosmogony. [ 1913 Webster ] |
| Cosmogony | n.; pl. Cosmogonies [ Gr. kosmogoni`a; ko`smos the world + root of gi`gnesthai to be born: cf. F. cosmogonie. ] The creation of the world or universe; a theory or account of such creation; as, the poetical cosmogony of Hesoid; the cosmogonies of Thales, Anaxagoras, and Plato. [ 1913 Webster ] The cosmogony or creation of the world has puzzled philosophers of all ages. Goldsmith. [ 1913 Webster ] |
| Cosmographer | n. One who describes the world or universe, including the heavens and the earth. [ 1913 Webster ] The name of this island is nowhere found among the old and ancient cosmographers. Robynson (More's Utopia). [ 1913 Webster ] |
| Cosmographical | { } a. [ Cf. F. cosmographique. ] Of or pertaining to cosmography. [ 1913 Webster ] Variants: Cosmographic |
| Cosmographically | adv. In a cosmographic manner; in accordance with cosmography. [ 1913 Webster ] |
| Cosmography | n.; pl. Cosmographies [ Gr. kosmografi`a; ko`smos the world + gra`fein to write: cf. F. cosmographie. ] A description of the world or of the universe; or the science which teaches the constitution of the whole system of worlds, or the figure, disposition, and relation of all its parts. [ 1913 Webster ] |
| Cosmolabe | n. [ Gr. ko`smos the world + lamba`nein to take: cf. F. cosmolade. ] An instrument resembling the astrolabe, formerly used for measuring the angles between heavenly bodies; -- called also pantacosm. [ 1913 Webster ] |
| Cosmolatry | n. [ Gr. ko`smos the world + latre`yein to worship. ] Worship paid to the world. Cudworth. [ 1913 Webster ] |
| Cosmoline | n. [ Prob. fr. cosmetic + L. oleum oil. ] (Chem.) A substance obtained from the residues of the distillation of petroleum, essentially the same as vaseline, but of somewhat stiffer consistency, and consisting of a mixture of the higher paraffines; a kind of petroleum jelly. [ 1913 Webster ] |
