communicative | (adj) ที่เกี่ยวกับการสื่อสาร |
communicative | (คะมิว'นะเคทิฟว) adj. ชอบถ่ายทอด, เกี่ยวกับการสื่อสาร, เกี่ยวกับการติดต่อ., See also: communicativeness n. ดูcommunicative |
Communicative competence | ความสามารถในการสื่อสาร [TU Subject Heading] |
Communicative Disorders | ปัญหาเกี่ยวกับการติดต่อความพิการเกี่ยวกับการพูด [การแพทย์] |
นวัตกรรมการสื่อสาร | [nawattakam kān seūsān] (n, exp) EN: communication innovation ; communicative innovation |
communicative |
communicative |
communicative | (adj) of or relating to communication |
communicative | (adj) able or tending to communicate; - W.M.Thackeray, Syn. communicatory, Ant. uncommunicative |
communicativeness | (n) the trait of being communicative, Ant. uncommunicativeness |
Communicative | a. [ Cf. F. Communicatif, LL. communicativus. ] Inclined to communicate; ready to impart to others. [ 1913 Webster ] Determine, for the future, to be less communicative. Swift. [ 1913 Webster ] |
Communicativeness | n. The quality of being communicative. Norris. [ 1913 Webster ] |
むっつり | [muttsuri] (adv-to, adv, vs) (1) (on-mim) sullenly; taciturnly; morosely; gloomily; silently; (n) (2) taciturn person; uncommunicative person; (P) [Add to Longdo] |
寡黙 | [かもく, kamoku] (adj-na) silent (person); shy; taciturn; reticent; uncommunicative; (P) [Add to Longdo] |
口が重い | [くちがおもい, kuchigaomoi] (exp, adj-i) incommunicative; taciturn [Add to Longdo] |