25 ผลลัพธ์ สำหรับ casuist

หรือค้นหา: -casuist-, *casuist*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

casuist	(n) คนที่อ้างเหตุผลเพื่อทำให้เชื่ออย่างผิดๆ
casuistry	(n) การใช้เหตุผลเพื่อทำให้เชื่ออย่างผิดๆ (คำไม่เป็นทางการ)

Hope Dictionary

casuist	(แคซ'ซูอิสทฺ) n. เจ้าคารม, เจ้าโวหาร, ผู้ศึกษาและถือหลักธรรมจริยา, ผู้ตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะอย่าง
casuistic	(แคซซูอิส'ทิค, -คัล) adj. เจ้าคารม, เล่นสำนวนโวหาร -n.เกี่ยวกับการใช้หลักธรรมจริยา, ซึ่งตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะ
casuistical	(แคซซูอิส'ทิค, -คัล) adj. เจ้าคารม, เล่นสำนวนโวหาร -n.เกี่ยวกับการใช้หลักธรรมจริยา, ซึ่งตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะ
casuistry	(แคซ'ซูอิสทรี) n. การใช้หลักศีลธรรมจรรยาในการตัดสินปัญหา, การใช้หลักศีลธรรมจรรยาที่ผิด, การเล่นสำนวนโวหาร, การเล่นลิ้น

Nontri Dictionary

casuist

(n) คนเจ้าคารม, คนเจ้าโวหาร

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

casuistics

การบันทึกศึกษาโรค [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]

Oxford Advanced Learners Dictionary

casuist	(n) /k a1 z y u i s t/ /แค้ สึ หยุ อิ สึ ถึ/ /kˈæzjʊɪst/
casuists	(n) /k a1 z y u i s t s/ /แค้ สึ หยุ อิ สึ ถึ สึ/ /kˈæzjʊɪsts/
casuistic	(adj) /k a2 z y u i1 s t i k/ /แค สึ หยุ อิ้ สึ ติ ขึ/ /kˌæzjʊˈɪstɪk/
casuistry	(n) /k a1 z y u i s t r ii/ /แค้ สึ หยุ อิ สึ ถรี่/ /kˈæzjʊɪstriː/
casuistical	(adj) /k a2 z y u i1 s t i k l/ /แค สึ หยุ อิ้ สึ ติ ขึ ล/ /kˌæzjʊˈɪstɪkl/
casuistries	(n) /k a1 z y u i s t r i z/ /แค้ สึ หยุ อิ สึ ถริ สึ/ /kˈæzjʊɪstrɪz/

WordNet (3.0)

casuist	(n) someone whose reasoning is subtle and often specious, Syn. sophist
casuistic	(adj) of or relating to or practicing casuistry, Syn. casuistical
casuistic	(adj) of or relating to the use of ethical principles to resolve moral problems, Syn. casuistical
casuistry	(n) argumentation that is specious or excessively subtle and intended to be misleading
casuistry	(n) moral philosophy based on the application of general ethical principles to resolve moral dilemmas

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Casuist	n. [ L. casus fall, case; cf. F. casuiste. See Casual. ] One who is skilled in, or given to, casuistry. [ 1913 Webster ] The judment of any casuist or learned divine concerning the state of a man's soul, is not sufficient to give him confidence. South. [ 1913 Webster ]
Casuist	v. i. To play the casuist. Milton. [ 1913 Webster ]
Casuistical	{ } a. Of or pertaining to casuists or casuistry; as, casuistic thinking. [ 1913 Webster ] Variants: Casuistic
Casuistry	a. 1. The science or doctrine of dealing with cases of conscience, of resolving questions of right or wrong in conduct, or determining the lawfulness or unlawfulness of what a man may do by rules and principles drawn from the Scriptures, from the laws of society or the church, or from equity and natural reason; the application of general moral rules to particular cases. [ 1913 Webster ] The consideration of these nice and puzzling question in the science of ethics has given rise, in modern times, to a particular department of it, distinguished by the title of casuistry. Stewart. [ 1913 Webster ] Casuistry in the science of cases (i.e., oblique deflections from the general rule). De Quincey. [ 1913 Webster ] 2. Sophistical, equivocal, or false reasoning or teaching in regard to duties, obligations, and morals. [ 1913 Webster ]

EDICT JP-EN Dictionary

こじつけ	[kojitsuke] (n, adj-no) distortion; stretch; strained interpretation; technicality; casuistry; sophistry [Add to Longdo]
三百代言	[さんびゃくだいげん, sanbyakudaigen] (n) (1) (derog) pettifogging lawyer; unscrupulous or unethical lawyer; shyster; (2) casuist; sophist [Add to Longdo]

Time: 0.0794 seconds, cache age: 6.313 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/