brogue | (n) รองเท้าแบบหนึ่ง |
brogue | (โบรก) n. สำเนียงท้องถิ่น, สำเนียงบ้านนอก, สำเนียงพื้นบ้าน, รองเท้าทำงานที่มีรูเจาะเป็นสิ่งประดับ, อุบาย, กล, See also: broguery n. ดูbrogue broguish adj. ดูbrogue |
brogue | |
brogues |
Brogue | n. [ Ir. & Gael. brog shoe, hoof. ] ☞ In the Highlands of Scotland, the ancient brogue was made of horsehide or deerskin, untanned or tenned with the hair on, gathered round the ankle with a thong. The name was afterward given to any shoe worn as a part of the Highland costume. [ 1913 Webster ]
Or take, Hibernis, thy still ranker brogue. Lloyd. [ 1913 Webster ] |
Brogues | n. pl. [ Cf. Breeches. ] Breeches. [ Obs. ] Shenstone. [ 1913 Webster ] |
Brogue-Schuh { m }; Budapester Schuh (mit gestanzten Löchern verzierter Schuh) | wingtip shoe; wingtip brogue shoe [Add to Longdo] |