bilabials | |
bilabial |
bilabial | (adj) เสียงที่เกิดจากการใช้ริมฝีปากทั้งสอง, Syn. labial |
bilabial | (n) เสียงที่เกิดจากการใช้ริมฝีปากทั้งสอง, Syn. labial |
bilabial | (adj) เกิดจากริมฝีปากทั้งสอง |
bilabial sound; bilabial; labial; labial sound | เสียงจากริมฝีปาก, โอษฐชะ [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
โอษฐชะ | (n) bilabial consonant, See also: bilabial, Thai Definition: อักษรที่มีเสียงเกิดจากริมฝีปาก ได้แก่พยัญชนะวรรค บ และ ว |
bilabial | |
bilabials |
bilabial | (n) a consonant that is articulated using both lips; /p/ or /b/ or /w/ |
bilabial | (adj) of or relating to or being a speech sound that is articulated using both lips |
bilabial | adj. (Linguistics) produced using both lips; -- said of a consonant. |
bilabial | n. (Linguistics) a consonant that is articulated using both lips, as |
双唇音 | [双 唇 音 / 雙 唇 音] bilabial consonant (b or p) #421,420 [Add to Longdo] |
両唇音 | [りょうしんおん, ryoushin'on] (n) { ling } bilabial [Add to Longdo] |