13 ผลลัพธ์ สำหรับ appellative
หรือค้นหา: -appellative-, *appellative*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
appellative(adj) เกี่ยวกับสามานยนาม
appellative(n) สามานยนาม, Syn. common noun

Hope Dictionary
appellative(อะเพล'ละทิฟว) n. สามานยนาม, นาม, ยศศักดิ์, ฉายา. -adj. เกี่ยวกับสามานยนาม, เกี่ยว กับนามหรือฉายา, Syn. designative

ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
The victim's father was an appellate court judge. พ่อของเหยื่อเป็น ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ Red Dawn (2012)
C'est comme ça que Toby se faisait appeller pour rentrer à Radley. เป็นชื่อที่โทบี้ใช้เข้า-ออกเรดลี่ย์ไง Will the Circle Be Unbroken? (2013)
I guess an appellate court granted him a new trial. ฉันเดาศาลอุทธรณ์ให้เขาได้รับการพิจารณาคดีใหม่ Out of the Frying Pan (2013)
An appellate court judge in Ohio, a French diplomat who dies in a plane crash. ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ในโอไฮโอ นักการทูตชาวฝรั่งเศศซึ่งตายจากเครื่องบินตก The Freelancer (No. 145) (2013)

WordNet (3.0)
appellative(adj) pertaining to or dealing with or used as a common noun
appellative(adj) inclined to or serving for the giving of names, Syn. naming

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Appellative

n. [ L. appelativum, sc. nomen. ] 1. A common name, in distinction from a proper name. A common name, or appellative, stands for a whole class, genus, or species of beings, or for universal ideas. Thus, tree is the name of all plants of a particular class; plant and vegetable are names of things that grow out of the earth. A proper name, on the other hand, stands for a single thing; as, Rome, Washington, Lake Erie. [ 1913 Webster ]

2. An appellation or title; a descriptive name. [ 1913 Webster ]

God chosen it for one of his appellatives to be the Defender of them. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ]

Appellative

a. [ L. appellativus, fr. appellare: cf. F. appelatif. See Appeal. ] 1. Pertaining to a common name; serving as a distinctive denomination; denominative; naming. Cudworth. [ 1913 Webster ]

2. (Gram.) Common, as opposed to proper; denominative of a class. [ 1913 Webster ]

Appellatively

adv. After the manner of nouns appellative; in a manner to express whole classes or species; as, Hercules is sometimes used appellatively, that is, as a common name, to signify a strong man. [ 1913 Webster ]

Appellativeness

n. The quality of being appellative. Fuller. [ 1913 Webster ]


Time: 0.0263 seconds, cache age: 0.114 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/