afield | (adv) จากบ้าน |
afield | (อะฟีลดฺ') adv. จากบ้าน, ไปนอก, นอกลู่นอกทาง, จากสิ่งที่คุ้นเคย, ไปบ้านนอก, ไปนา |
afield | (adv) ในทุ่งนา, ที่ไกล |
afield | Don't go too far afield. |
afield |
afield |
afield | (adv) far away from home or one's usual surroundings; - R.A.Hall, Syn. abroad |
afield | (adv) in or into a field (especially a field of battle) |
afield | (adv) off the subject; beyond the point at issue |
Afield | adv. [ Pref. a- + field. ] How jocund did they drive their team afield! Gray. [ 1913 Webster ] Why should he wander afield at the age of fifty-five! Trollope. [ 1913 Webster ] |