| unsound | (adj) ไม่เป็นที่ยอมรับ, Syn. unacceptable, Ant. acceptable |
| unsound | (adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: ไม่น่าไว้ใจ, Syn. unreliable, Ant. reliable |
| unsound | (adj) ไม่มั่นคง (อาคาร), Syn. unstable, Ant. sound |
| unsound | (อันเซาดฺ') adj. ไม่มั่นคง, มีโรค, เน่าเปื่อย, เสื่อมเสีย, ไม่แน่, หละหลวม, แตกง่าย, ไม่น่าไว้ใจ. |
| unsound | (adj) ไม่มั่นคง, ไม่ปลอดภัย, ไว้ใจไม่ได้ |
| unsound mind | วิกลจริต, จิตวิปลาส [ ดู non compos mentis ] [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| unsound mind, person of | ผู้มีจิตวิปลาส [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| บุคคลวิกลจริต | [bukkhon wikonjarit] (n, exp) EN: mentally disturbed person ; person of unsound mind |
| ไว้ใจไม่ได้ | [waijai mai dāi] (adj) EN: unreliable ; untrustworthy ; unsound ; unpredictable ; not dependable FR: douteux ; à qui on ne peut pas se fier |
| unsound |
| unsound |
| unsound | (adj) not in good condition; damaged or decayed, Ant. sound |
| unsound | (adj) not sound financially, Ant. sound |
| unsound | (adj) of e.g. advice |
| unsoundable | (adj) too deep to determine the depth of |
| unsoundness | (n) a condition of damage or decay, Ant. soundness |
| unsoundness | (n) a misconception that is fallacious and not true or valid |
| unsoundness | (n) not mentally or physically healthy, Ant. soundness |
| Unsound | a. Not sound; not whole; not solid; defective; infirm; diseased. [ 1913 Webster ] -- |
| 心神喪失 | [しんしんそうしつ, shinshinsoushitsu] (n, adj-no) of unsound mind [Add to Longdo] |
| 心神耗弱 | [しんしんもうじゃく(P);しんしんこうじゃく, shinshinmoujaku (P); shinshinkoujaku] (n) unsound mind; legally unaccountable (e.g. due to mental illness, drugs, alcohol, etc.); diminished capacity; diminished responsibility; (P) [Add to Longdo] |
