Reprobationer | n. (Theol.) One who believes in reprobation. See Reprobation, 2. South. [ 1913 Webster ] |
Probationer | n. [ 1913 Webster ] While yet a young probationer, |
Probationership | n. The state of being a probationer; novitiate. Locke. [ 1913 Webster ] |
probationer | (n) ผู้ทำภาคทัณฑ์ |
probationer | (โพรเบ'เชินเนอะ) n. ผู้ที่อยู่ในระหว่างการทดสอบ, ผู้ที่อยู่ในระหว่างการภาคทัณฑ์ |
probationer | ผู้ถูกคุมความประพฤติ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
probationer | |
probationers |
probationer | |
probationers |
probationer | (n) a nurse in training who is undergoing a trial period, Syn. student nurse |
probationer | (n) someone released on probation or on parole, Syn. parolee |
Probationer | n. [ 1913 Webster ] While yet a young probationer, |
Probationership | n. The state of being a probationer; novitiate. Locke. [ 1913 Webster ] |
試補 | [しほ, shiho] (n) probationer [Add to Longdo] |