Exacervation | n. [ L. exacervare to heap up exceedingly. See Ex-, and Acervate. ] The act of heaping up. [ Obs. ] Bailey. [ 1913 Webster ] |
Exacerbation | pos>n. [ Cf. F. exacerbation. ] |
exacerbation | อาการกำเริบ |
exacerbation | การกำเริบ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Exacerbation | การกำเริบ, การกำเริบของโรค [การแพทย์] |
Exacerbation and Remission | การดำเนินของโรคเป็นๆหายๆ, อาการดำเนินของโรคเป็นๆหายๆ [การแพทย์] |
Exacerbation, Acute | การกำเริบปัจจุบันของอาการโรค [การแพทย์] |
exacerbation | |
exacerbations |
exacerbation | |
exacerbations |
exacerbation | (n) violent and bitter exasperation |
Exacerbation | pos>n. [ Cf. F. exacerbation. ] |