| dissentient | (adj) ที่ไม่เห็นด้วย, See also: ที่ไม่สนับสนุน, Syn. opposed, contrary |
| dissentient | (n) ผู้ที่ไม่เห็นด้วย, See also: ผู้ที่มีความเห็นขัดแย้ง, Syn. opposer |
| dissentient | (ดิเซน'เชินทฺ) adj., n. (ผู้) ซึ่งมีความเห็นไม่ตรงกัน, ซึ่งคัดค้าน, แตกแยก, See also: dissentience n. ดูdissentient dissentiency n. ดูdissentient |
| dissentient | (adj) (of Catholics) refusing to attend services of the Church of England, Syn. recusant |
| dissentient | (adj) disagreeing, especially with a majority, Syn. dissident, dissenting |
| Dissentient | a. [ L. dissentiens, p. pr. of dissentire. See Dissent, v. i. ] Disagreeing; declaring dissent; dissenting. -- |