discontent | (ดิสคันเทนทฺ') adj. ไม่พอใจ. n. ความไม่พอใจ vt. ทำให้ไม่พอใจ |
disgruntle | (ดิสกรัน'เทิล) ว vt. ทำให้ไม่พอใจ, ทำให้ไม่สบายใจ., See also: disgruntlement n. |
displease | vt. vi., vt. ไม่พอใจ, ทำให้ไม่พอใจ., See also: displeasingly adv. ดูdisplease, Syn. vex |
displeasure | n. ความไม่พอใจ, ความไม่เห็นด้วย, ความไม่สบายใจ, สิ่งที่ทำให้ไม่พอใจ vt. ไม่พอใจ, ทำให้ไม่พอใจ |
offend | (อะเฟนดฺ') n. กระทำผิด, ละเมิด, รุกราน, ทำให้ขุ่นเคือง, ทำให้ไม่พอใจ., See also: offendable adj. offendible adj. offender n., Syn. fault, vice, attack |
offensive | (อะเฟน'ซิฟว) adj. ซึ่งทำให้ไม่พอใจ, ซึ่งทำให้ขุ่นเคือง, ก้าวร้าว, ไม่พอใจ, ล่วงละเมิด, น่ารังเกียจ, เกี่ยวกับการละเมิด, เกี่ยวกับการละเมิด, เกี่ยวกับการกระทำผิด., See also: offensiveness n. |
unobjectionable | (อันออบเจค'เชินนะเบิล) adj. ไม่อาจคัดค้านได้, คัดค้านไม่ได้, ไม่รำคาญ, ไม่ทำให้ไม่พอใจ., See also: unobjectionably adv. |
discontent | (vt) ทำให้ไม่พอใจ, ทำให้ไม่ถูกใจ, ทำให้ไม่สบอารมณ์ |
displease | (vt) ทำให้ไม่พอใจ, ไม่ชอบ, ไม่ถูกใจ, โกรธ, ไม่เห็นด้วย |
dissatisfy | (vt) ทำให้ไม่พอใจ, ทำให้ไม่จุใจ, ทำให้ไม่อิ่ม, ทำให้ไม่ถูกใจ |
indispose | (vt) ทำให้ไม่เต็มใจ, ทำให้ไม่พอใจ, ทำให้ไม่สบาย, ทำให้ไม่สามารถ |
offend | (vt) ทำให้ขุ่นเคือง, ทำให้ไม่พอใจ, รุกราน, ละเมิด, ทำผิด |