vindicator | (n) คนแก้ต่าง, See also: คนพิสูจน์ว่าคนอื่นไม่ผิด |
vindicatory | (adj) เป็นการแก้ต่าง, See also: เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ, Syn. excusable, venial |
vindicatory | (วิน'ดะคะทอรี) adj. เป็นการแก้ต่าง, เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ., Syn. vindicative |
vindicator |
apologist | (n) a person who argues to defend or justify some policy or institution, Syn. justifier, vindicator |
justificative | (adj) providing justification, Syn. vindicatory, justificatory |
retaliatory | (adj) of or relating to or having the nature of retribution, Syn. retributive, vindicatory, retributory, relatiative |
retributive | (adj) given or inflicted in requital according to merits or deserts, Syn. vindicatory, retributory |
Vindicator | n. [ LL., an avenger. ] One who vindicates; one who justifies or maintains. Locke. [ 1913 Webster ] |
Vindicatory | a. The afflictions of Job were no vindicatory punishments to take vengeance of his sins. Abp. Bramhall. [ 1913 Webster ] |
rechtfertigend | vindicatory [Add to Longdo] |