| ดื้อดึง | ว. ดื้อไม่ยอมฟังเหตุผล, ดึงดื้อ ก็ว่า. |
| ดันทุรัง | ว. ดื้อดึงไม่ยอมแพ้, ดื้อดึงไม่เข้าเรื่อง, ดัน ก็ว่า. |
| ดึงดื้อ | ว. ดื้อไม่ยอมฟังเหตุผล, ดื้อดึง ก็ว่า. |
| นิรมาน | (-ระมาน) ว. ปราศจากการถือรั้น, ไม่มีความดื้อดึง, ไม่ถือตัว. |
| ไม่ฟังเสียง | ก. ดื้อดึง, ไม่ยอมเชื่อฟัง. |
| ว่ายาก, ว่ายากสอนยาก | ว. ดื้อดึง, ไม่อยู่ในโอวาท, ไม่เชื่อฟังคำสั่งสอน. |
| สอนยาก | ว. ดื้อดึง, ไม่อยู่ในโอวาท, เช่น เขาเป็นเด็กสอนยาก, มักใช้เข้าคู่กับคำ ว่ายาก เป็น ว่ายากสอนยาก. |
| cocksure | (adj) มั่นใจมาก (จนดูเหมือนดื้อดึง) |
| contumacious | (adj) ดื้อรั้น, See also: ดื้อดึง, รั้น |
| defy | (vt) ฝ่าฝืน, See also: ดื้อดึง, ขัดขืน, ไม่เชื่อฟัง, Syn. disobey, break, violate, Ant. obey |
| determined | (adj) ดื้อดึง, See also: ไม่ประนีประนอม, ดึงดัน, ซึ่งไม่ยอมเปลี่ยน, Syn. firm, strong-minded, stubborn |
| indocile | (adj) ซึ่งสอนยาก, See also: ซึ่งฝึกหัดยาก, ดื้อดึง, Ant. docile |
| insubordinate | (adj) กระด้างกระเดื่อง, See also: แข็งข้อ, ดื้อดึง, Syn. difiant, disobedient, rebellious, Ant. obedient |
| intractable | (adj) ดื้อรั้น, See also: ดื้อดึง, รั้น, ควบคุมหรือจัดการได้ยาก, Syn. stubborn, obstinate, perverse, Ant. docile, tractable |
| intransigent | (adj) เปลี่ยนยาก, See also: หัวแข็ง, ไม่ยอมประนีประนอม, ดื้อดึง, Syn. uncompromising, stubborn, obstinate, Ant. compromising, docile |
| kick over the traces | (idm) ต้องการอิสรภาพ, See also: ทำตัวไม่เชื่อฟัง, ดื้อดึง |
| naughtily | (adv) อย่างไม่เชื่อฟัง, See also: ดื้อดึง, Syn. badly, mischievously |
| naughtiness | (n) การดื้อดึง, See also: การไม่เชื่อฟัง, Syn. badness, mischievousness |
| obduracy | (n) ความดื้อดึง, See also: ความแข็งข้อ, ความดึงดัน, Syn. stubbornness, obstinacy, Ant. compliance, docility |
| obstinate | (adj) ดื้อดึง, See also: ถือทิฐิ, หัวแข็ง, Syn. stubborn, headstrong, Ant. submissive, tractable |
| obstinately | (adv) อย่างดื้อรั้น, See also: อย่างหัวแข็ง, อย่างดื้อดึง, Syn. stubbornly, obstinately, Ant. submissively |
| obstreperous | (adj) ซึ่งควบคุมได้ยาก, See also: ดื้อดึง, ดื้อรั้น, ที่ไม่เชื่อฟัง, Syn. unruly, uncontrolled, Ant. obedient, docile |
| opinionated | (adj) ดื้อดึง, Syn. prejudiced, stubborn, biased |
| pigheaded | (adj) ดื้อ, See also: ดื้อด้าน, ดื้อดึง, หัวแข็ง, ดื้อรั้น, Syn. bullheaded, mulish, stubborn |
| self-will | (n) การดื้อดึง, See also: การถือทิฐิ, ความดื้อด้าน, ความดื้อรั้น, Syn. obstinacy, stubbornness |
| self-willed | (adj) ดื้อดึง, See also: ดื้อรั้น, เอาแต่ใจตัวเอง, ถือทิฐิ, Syn. disobedient, difficult, obstinate, willful |
| stubborn | (adj) ดื้อรั้น, See also: ดื้อดึง, หัวแข็ง, Syn. dogged, headstrong, obstinate |
| tenacity | (n) ความดื้อรั้น, See also: ความดื้อดึง, Syn. obstinacy, perseverance, stubbornness |
| wayward | (adj) เอาแต่ใจ, See also: ดื้อดึง, หัวแข็ง, ไม่เชื่อฟัง, Syn. disobedient, headstrong, willful, Ant. obedient |
| waywardness | (n) ความดื้อรั้น, See also: ความเอาแต่ใจ, ความความดื้อดึง, ความหัวแข็ง, ความไม่เชื่อฟัง, Syn. disobedience, headstrongness, willfulness, Ant. obedience |
| wilfull | (adj) ดื้อดึง, See also: ดื้อรั้น, หัวรั้น |
| wrong-headed | (adj) ดื้อรั้น, See also: ดื้อดึง, ไม่ยินยอม, ไม่ยอมจำนนต่อเหตุผลและความจริง, Syn. obstinate, perverse, stubborn |
| wrongheadedness | (n) ความดื้อรั้น, See also: ความดื้อดึง, Syn. obstinacy, perverseness, stubbornness |
| impenitent | (อิมเพน' นิเทินทฺ) adj. ไม่สำนึกผิด, หัวดื้อ, ดื้อดึง, ไม่ยอม., See also: impenitence, impenitency, impenitentness n. impenitently adv., Syn. remorseless |
| obstinacy | (ออบ'สทะนาซี) n. ความดันทุรัง, ความดื้อดึง, โรคที่รักษายาก, Syn. stubbornness |
| obstinate | (ออบ'สทะนิท) adj. ดันทุรัง, หัวแข็ง, ดื้อดึง, ดื้อรั้น, รักษายาก, บังคับไม่อยู่, ควบคุมได้ยาก, เอาชนะได้ยาก, See also: obstinateness n., Syn. headstrong |
| opinionated | (อะพิน'เยินเนทิด) adj. ดื้อดึง, มีความเห็นที่ยึดแน่น, See also: opinionatedness n. |
| recalcitrant | (รีแคล'ซีเทรินทฺ) adj. ดื้อรั้น, พยศ, ดื้อดึง, ไม่เชื่อฟัง, ไม่อ่อนน้อม, หัวแข็ง, หัวรั้น n. บุคคลที่มีลักษณะดังกล่าว, See also: recalcitrance n. recalcitrancy n. |
| refractory | (รีแฟรค'ทอรี) adj. ดื้อ, ดื้อรั้น, รั้น, ดื้อดึง, ไม่ยอมอ่อนข้อ, ไม่อ่อนน้อม, หัวแข็ง, พยศ, (โรค) รักษายาก, ดื้อยา, ต้านโรค, หลอมยาก, Syn. obstinate, headstrong |
| stubborn | (สทับ'เบิร์น) adj. ดื้อดึง, ดื้อรั้น, หัวรั้น, แข็งกระด้าง, ควบคุมยาก, ว่ายาก, รับมือยาก, แน่วแน่, See also: stubbornly adv. stubbornness n., Syn. adamant, dogged, Ant. flexible |
| tenacity | (ทะแนส'ซิที) n. ความดื้อรั้น, ความดื้อดึง, การยืนหยัด, การถือทิฐิ, ความเหนียว, ความเหนียวเหนอะ, Syn. stubbornness |
| wayward | (เว'เวิร์ด) adj. เถลไถล, ผ่าเหล่า, ไม่เชื่อฟัง, ถือทิฐิ, ดื้อดึง, เอาแต่ใจ, ไม่แน่นอน, ผันแปร, เปลี่ยนแปลง, See also: waywardly adv. way wardness n., Syn. headstrong |
| cantankerous | (adj) พาล, เอาใจยาก, ดื้อดึง, ฉุนเฉียว, ชวนทะเลาะ |
| defy | (vt) ท้าทาย, ฝ่าฝืน, ดื้อดึง, ต้านทาน, ขัดขืน, เป็นปรปักษ์ |
| disobedience | (n) ความดื้อดึง, ความดื้อ, ความดื้อรั้น, ความไม่เชื่อฟัง |
| disobedient | (adj) ดื้อดึง, ดื้อรั้น, ดื้อแพ่ง, ขัดขืน, ไม่เชื่อฟัง |
| disobey | (vt) ไม่เชื่อฟัง, ขัดขืน, ดื้อดึง, ดื้อรั้น, ดื้อแพ่ง |
| dogged | (adj) ดื้อดึง, ทรหด, พากเพียร, แน่วแน่, ดื้อรั้น |
| headstrong | (adj) ดื้อดึง, มุทะลุ, เอาแต่ใจ, ดื้อรั้น |
| impenitent | (adj) ไม่รู้สึกผิด, ดื้อดึง, ดื้อรั้น, ไม่ยอมรับ |
| intractable | (adj) ดื้อดึง, ว่ายาก, หัวแข็ง, ไม่เชื่อง, รักษายาก |
| obdurate | (adj) บึกบึน, แข็งขัน, ดื้อดึง, ดื้อรั้น |
| ossify | (vi) กลายเป็นกระดูก, แข็งกระด้าง, ดื้อดึง, ยึดมั่น |
| persist | (vi) คะยั้นคะยอ, ดื้อดึง, ยืนกราน, ฝังแน่น |
| persistence | (n) การคะยั้นคะยอ, การยืนกราน, ความดื้อดึง |
| pigheaded | (adj) ดื้อดึง, ดื้อรั้น, หัวแข็ง |
| refractory | (adj) เกเร, ดื้อดึง, อาละวาด, หัวแข็ง, พยศ |
| SELF-self-assertion | (n) ความดื้อดึง, การทำตามใจตนเอง, ความอวดดี |
| stubborn | (adj) ดันทุรัง, ดื้อดึง, ดื้อรั้น, ว่ายาก, ยืนหยัด |
| tough | (adj) เหนียว, บึกบึน, ดื้อดึง, ยาก, ทนทาน, แข็งแรง |
| wayward | (adj) ดื้อดึง, เอาแต่ใจ, เถลไถล, ผันแปร |