distrains | |
distraint | |
distraints |
distraint | (ดิสเทรนท') n. การอายัดทรัพย์เพื่อบีบบังคับ, ความยากลำบาก |
การอายัดทรัพย์สิน | [kān āyat sapsin] (n, exp) EN: distraint ; seizure of property |
คำสั่งอายัด | [khamsang āyat] (n, exp) EN: order of attachment ; distraint order |
distraint | |
distraints |
Distraint | n. [ OF. destrainte distress, force. ] (Law) The act or proceeding of seizing personal property by distress. Abbott. [ 1913 Webster ] |