(โฮมีออพ'พะธี) n. ความเชื่อที่ว่ายาที่ใช้รักษาโรคสามารถทำให้เกิดอาการเดียวกันของโรคถ้าให้ในปริมาณน้อยที่สุดแก่ผู้ที่ไม่เป็นโรคนั้น, See also: homeopathic adj.
(n) a method of treating disease with small amounts of remedies that, in large amounts in healthy people, produce symptoms similar to those being treated, Syn.homoeopathy, Ant.allopathy
The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
n. [ Gr. &unr_; likeness of condition or feeling; &unr_; like (fr. &unr_; same; cf. Same) + &unr_; to suffer: cf. F. homéopathie. See Pathos. ] (Med.) The art of curing, founded on resemblances; the theory and its practice that disease is cured (tuto, cito, et jucunde) by remedies which produce on a healthy person effects similar to the symptoms of the complaint under which the patient suffers, the remedies being usually administered in minute doses. This system was founded by Dr. Samuel Hahnemann, and is opposed to allopathy, or heteropathy. [ Written also homœopathy. ] [ 1913 Webster ]
ตัวอย่างประโยค จาก Open Subtitles **ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
