(ไลเซน'ชิเอท) n. ผู้ได้รับอนุญาตให้ประกอบอาชีพในสาขาใดสาขาหนึ่ง, ผู้ได้รับปริญญาโทจากบางมหาวิทยาลัยในยุโรป., See also: licentiateship n. ดูlicentiate licentiation n. ดูlicentiate
n. [ LL. licentiatus, fr. licentiare to allow to do anything, fr. L. licentia license. See License, n. ] 1. One who has a license to exercise a profession; as, a licentiate in medicine or theology. [ 1913 Webster ]
The college of physicians, in July, 1687, published an edict, requiring all the fellows, candidates, and licentiates, to give gratuitous advice to the neighboring poor. Johnson. [ 1913 Webster ]
2. A friar authorized to receive confessions and grant absolution in all places, independently of the local clergy. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ]
3. One who acts without restraint, or takes a liberty, as if having a license therefor. [ Obs. ] Bp. Hall. [ 1913 Webster ]
4. On the continent of Europe, a university degree intermediate between that of bachelor and that of doctor. [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
