เนื่องจากผลลัพธ์มีน้อย ระบบจึงเปลี่ยนคำค้นเป็น scourge
Scourger | n. One who scourges or punishes; one who afflicts severely. [ 1913 Webster ] The West must own the scourger of the world. Byron. [ 1913 Webster ] |
Scourge | n. [ F. escourgée, fr. L. excoriata (sc. scutica) a stripped off (lash or whip), fr. excoriare to strip, to skin. See Excoriate. ] Up to coach then goes Sharp scourges of adversity. Chaucer. [ 1913 Webster ] What scourge for perjury |
Scourge | v. t. Is it lawful for you to scourge a . . . Roman? Acts xxii. 25. [ 1913 Webster ] Whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth. Heb. xii. 6. [ 1913 Webster ] To scourge and impoverish the people. Brougham. [ 1913 Webster ] |
scourge | (n) ผู้ทำให้เกิดหายนะ, See also: ผู้ทรมานผู้อื่น, ผู้ทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน, สิ่งหายนะ, Syn. tormentor |
scourge | (n) แส้, See also: หวาย, Syn. cord, stick, strap, whip |
scourge | (n) หายนะ, Syn. curse, harass, plague |
scourge | (vt) หวด, See also: เฆี่ยน, โบย, Syn. whip, hit |
scourge | (สเคิร์จฺ) n. แส้, หวาย, เครื่องมือลงโทษผู้ทำลาย, สิ่งทำลาย, สิ่งที่นำมาซึ่งความหายนะ vt. เฆี่ยน, ลงแส้, โบย, หวด, ทำโทษ, วิจารณ์อย่างรุนแรง, ประณาม, ทำลาย, ขยี้, ระบาด, See also: scourger n. scourgingly adv. |
scourge | (vt) ทำลาย, ลงโทษ, เฆี่ยน, โบย |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
วินิต | (v) scourge, See also: chastise, Thai Definition: ทรมานให้เรียบร้อย, Notes: (บาลี) |
scourge | |
scourged | |
scourges |
scourge | |
scourged | |
scourges |
scourge | (n) a whip used to inflict punishment (often used for pedantic humor), Syn. flagellum |
scourge | (v) punish severely; excoriate |
Scourge | n. [ F. escourgée, fr. L. excoriata (sc. scutica) a stripped off (lash or whip), fr. excoriare to strip, to skin. See Excoriate. ] Up to coach then goes Sharp scourges of adversity. Chaucer. [ 1913 Webster ] What scourge for perjury |
Scourge | v. t. Is it lawful for you to scourge a . . . Roman? Acts xxii. 25. [ 1913 Webster ] Whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth. Heb. xii. 6. [ 1913 Webster ] To scourge and impoverish the people. Brougham. [ 1913 Webster ] |
Scourger | n. One who scourges or punishes; one who afflicts severely. [ 1913 Webster ] The West must own the scourger of the world. Byron. [ 1913 Webster ] |
鞭;笞;韃;策 | [むち;ぶち(鞭)(ok), muchi ; buchi ( muchi )(ok)] (n) (1) whip; lash; scourge; (2) stick; cane; rod; pointer #13,225 [Add to Longdo] |
Time: 0.0345 seconds, cache age: 4.682 (clear)