forfeit | (n) การถูกปรับ |
forfeit | (n) ของที่เป็นค่าปรับ, See also: ของที่ถูกริบ, เงินค่าปรับ, Syn. amercement, fine, mulct |
forfeit | (vt) สูญเสียของจากการถูกปรับ, See also: สูญเสียของจากการถูกริบ |
forfeit | (ฟอร์'ฟีท) n. ค่าปรับ, การทำโทษ, ค่าปรับไหม, สิ่งที่ถูกริบ, เงินค่าปรับ vt., adj. สูญเสีย (เนื่องจากถูกริบ) , เสีย., See also: forfeitable adj. forfeiter n. forfeiture n. |
forfeit | (adj) ที่ถูกริบ, ที่ถูกปรับ, ที่สูญเสีย |
forfeit | (n) ค่าปรับ, ค่าสินไหม, การทำโทษ |
forfeit | (vt) ริบ, ปรับ, ใช้หนี้, เสีย |
forfeiture | (n) การริบ, การปรับ, ค่าปรับ, การทำโทษ |
forfeiture | การเสียสิทธิ์ [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
forfeiture | การริบทรัพย์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
forfeiture | การริบ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
forfeiture of share | การริบหุ้น [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Forfeiture | การริบทรัพย์ [TU Subject Heading] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
forfeiture | (vi, vt) ปลอมลายมือชื่อ |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
forfeit | He forfeited his health. |
forfeit | His health was the forfeit of heavy drinking. |
forfeit | Whatever the reason, forfeiting the trade that we finally got on track is a fiasco. |
ริบทรัพย์สิน | (v) forfeiture of property, Syn. ยึดทรัพย์สิน, Ant. คืนทรัพย์สิน, Example: โทษอาญาที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา ได้แก่ ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ และริบทรัพย์สิน, Thai Definition: รวบเอาทรัพย์สินมาเสียหมดโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมาย |
การถูกยึด | [kān thūk yeut] (n, exp) EN: forfeiture |
เงินค่าปรับ | [ngoen khāprap] (n, exp) EN: fine ; forfeit ; forfeit money FR: amende [ f ] ; contravention [ f ] |
ริบทรัพย์สิน | [rip sapsin] (x) EN: forfeiture of property ; confiscation of property |
เสียสิทธิ์ | [sīa sit] (v, exp) EN: forfeit a right |
forfeit | |
forfeits | |
forfeited | |
forfeiting | |
forfeiture | |
forfeitable | |
forfeitures |
forfeit | |
forfeits | |
forfeited | |
forfeiting | |
forfeiture |
forfeit | (n) something that is lost or surrendered as a penalty, Syn. forfeiture |
forfeit | (n) a penalty for a fault or mistake that involves losing or giving up something, Syn. forfeiture |
forfeit | (n) the act of losing or surrendering something as a penalty for a mistake or fault or failure to perform etc., Syn. sacrifice, forfeiture |
forfeit | (v) lose (s.th.) or lose the right to (s.th.) by some error, offense, or crime, Syn. give up, throw overboard, forego, waive, forgo, Ant. claim |
Forfeit | v. t. [ They ] had forfeited their property by their crimes. Burke. [ 1913 Webster ] Undone and forfeited to cares forever! Shak. [ 1913 Webster ] |
Forfeit | v. i. I will have the heart of him if he forfeit. Shak. [ 1913 Webster ] |
Forfeit | p. p. or a. In the condition of being forfeited; subject to alienation. Shak. [ 1913 Webster ] Once more I will renew |
Forfeit | n. [ OE. forfet crime, penalty, F. forfait crime (LL. forefactum, forifactum), prop. p. p. of forfaire to forfeit, transgress, fr. LL. forifacere, prop., to act beyond; L. foris out of doors, abroad, beyond + facere to do. See Foreign, and Fact. ] To seek arms upon people and country that never did us any forfeit. Ld. Berners. [ 1913 Webster ] Thy slanders I forgive; and therewithal Country dances and forfeits shortened the rest of the day. Goldsmith. [ 1913 Webster ] |
Forfeit | a. [ F. forfait, p. p. of forfaire. See Forfeit, n. ] Lost or alienated for an offense or crime; liable to penal seizure. [ 1913 Webster ] Thy wealth being forfeit to the state. Shak. [ 1913 Webster ] To tread the forfeit paradise. Emerson. [ 1913 Webster ] |
Forfeitable | a. Liable to be forfeited; subject to forfeiture. [ 1913 Webster ] For the future, uses shall be subject to the statutes of mortmain, and forfeitable, like the lands themselves. Blackstone. [ 1913 Webster ] |
Forfeiter | n. One who incurs a penalty of forfeiture. [ 1913 Webster ] |
Forfeiture | n. [ F. forfeiture, LL. forisfactura. ] Under pain of foreiture of the said goods. Hakluyt. [ 1913 Webster ] What should I gain |
被没收 | [被 没 收 / 被 沒 收] forfeit [Add to Longdo] |
喪失 | [そうしつ, soushitsu] (n, vs) loss; forfeit; (P) #7,131 [Add to Longdo] |
没収 | [ぼっしゅう, bosshuu] (n, vs, adj-no) forfeiture; seizure; confiscation; impounding; (P) #11,984 [Add to Longdo] |
擦る(P);摩る;磨る;擂る | [する, suru] (v5r, vt) (1) to rub; to chafe; to strike (match); to file; to frost (glass); (2) to lose (e.g. a match); to forfeit; to squander one's money (e.g. through gambling, Pachinko, etc.); (P) [Add to Longdo] |
失墜 | [しっつい, shittsui] (n, vs) abasement; fall; forfeiture; sinking (in people's estimation); (P) [Add to Longdo] |
質草を流す | [しちぐさをながす, shichigusawonagasu] (exp, v5s) to forfeit a pawned article [Add to Longdo] |
召し上げる;召上げる | [めしあげる, meshiageru] (v1, vt) (1) to forfeit; to confiscate; (2) to call out; to summon [Add to Longdo] |
得喪 | [とくそう, tokusou] (n) (from 取得 and 喪失) acquisition or forfeiture; acquisition (question of whether or not something is acquired) [Add to Longdo] |
没収試合 | [ぼっしゅうじあい, bosshuujiai] (n) forfeited game [Add to Longdo] |
野球拳 | [やきゅうけん, yakyuuken] (n) strip version of rock-paper-scissors forfeit game; yakyuken [Add to Longdo] |
流質 | [りゅうしち, ryuushichi] (n) forfeited pawned article [Add to Longdo] |
Time: 0.0276 seconds, cache age: 11.947 (clear)