dissociate | (vt) ทำให้แยกออกจากกัน, See also: ทำให้ตัดขาดจากกัน, ทำให้พ้นจาก, ทำให้แยกตัว, Syn. separate, disunite, disengage |
dissociate from | (phrv) แยกออกจาก, See also: แยกจาก |
dissociate | (ดิโซ'ชีเอท) vt. ทำให้แยกออก, ทำให้สลายตัว. vi. แยกตัวออกจากการสังคม, แตกแยก, See also: dissociative adj. ดูdissociate, Syn. separate |
dissociate | (vt) แยกตัวออก, ไม่ชอบสังคม, แยกจากกัน, ไม่ชอบสังสรรค์ |
Dissociate | แตกตัว, การแตกตัว, แตกออก [การแพทย์] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
dissociate | After the summit, President Mitterand said that he dissociated himself from the statement. |
dissociate | He dissociated himself from the firm he had worked for for eighteen years. |
dissociate |
dissociate | |
dissociated | |
dissociates |
dissociate | (v) to undergo a reversible or temporary breakdown of a molecule into simpler molecules or atoms |
dissociate | v. t. Before Wyclif's death in 1384, John of Gaunt had openly dissociated himself from the reformer. A. W. Ward. [ 1913 Webster ] |
dissociated | adj. |
Time: 0.0338 seconds, cache age: 0.264 (clear)