adjunct | (adj) ซึ่งได้รับมอบหมายชั่วคราว, See also: ที่เข้ามาเสริมชั่วคราว |
adjunct | (n) ผู้ช่วย, Syn. helper |
adjunct | (n) สิ่งเพิ่มเติม, See also: สิ่งประกอบ, สิ่งที่เสริม, Syn. accessory, accounterment |
adjunctive | (adj) ที่เป็นสิ่งประกอบ |
adjunct | (แอด' จังคฺ) n., adj. สิ่งเสริม, สิ่งเพิ่มเติม, ผู้ช่วย, ส่วนประกอบ, บทเพิ่ม, Syn. appendage |
adjunctive | (อะจังคฺ' ทิฟว) adj. เป็นสิ่งประกอบหรือส่งเสริม, คำเสริม, ส่วนสังกัด |
adjuncton | (อะจังคฺ' เชิน) n. การอยู่ติดกัน, การอยู่ข้างเคียง (addition to an adjunct) |
adjunct | (adj) เพิ่มเติม, เสริม |
adjunct | (n) ส่วนประกอบ, สิ่งเพิ่มเติม, บทเพิ่ม |
adjunction | การนำทรัพย์มารวมเข้ากัน [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
adjunction | การเสริม [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
Adjunct | สิ่งเสริม [การแพทย์] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
adjunction | (n) การเสริม |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
adjunct | There are grammar books that call these sorts of things, not modifiers, but adjuncts(A). |
อุปกรณ์ | [uppakøn] (n) EN: equipement ; accessory ; apparatus ; instrument ; appliance ; tool ; implement ; adjunct FR: équipement [ m ] ; accessoire [ m ] ; instrument [ m ] ; appareil [ m ] ; appareillage [ m ] ; ustensile [ m ] ; machine [ f ] ; article [ m ] ; fourniture [ f ] |
adjunct | |
adjuncts |
adjunct | |
adjuncts |
adjunct | (n) something added to another thing but not an essential part of it |
adjunct | (n) a person who is an assistant or subordinate to another |
adjunct | (n) a construction that can be used to extend the meaning of a word or phrase but is not one of the main constituents of a sentence |
adjunct | (adj) of or relating to a person who is subordinate to another, Syn. assistant |
adjunctive | (adj) joining; forming an adjunct |
Adjunct | a. [ L. adjunctus, p. p. of adjungere. See Adjoin. ] Conjoined; attending; consequent. [ 1913 Webster ] Though that my death were adjunct to my act. Shak. [ 1913 Webster ]
|
Adjunct | n. Learning is but an adjunct to our self. Shak. [ 1913 Webster ] |
Adjunction | n. [ L. adjunctio, fr. adjungere: cf. F. adjonction, and see Adjunct. ] The act of joining; the thing joined or added. [ 1913 Webster ] |
Adjunctive | a. [ L. adjunctivus, fr. adjungere. See Adjunct. ] Joining; having the quality of joining; forming an adjunct. [ 1913 Webster ] |
Adjunctive | n. One who, or that which, is joined. [ 1913 Webster ] |
Adjunctively | adv. In an adjunctive manner. [ 1913 Webster ] |
Adjunctly | adv. By way of addition or adjunct; in connection with. [ 1913 Webster ] |
Beigabe { f }; Zusatz { m }; Zubehör { n } | Beigaben { pl } | adjunct | adjuncts [Add to Longdo] |
付加語 | [ふかご, fukago] (n) { ling } adjunct word [Add to Longdo] |
付属語 | [ふぞくご, fuzokugo] (n) { ling } ancillary (attached, adjunct) word or words [Add to Longdo] |
補佐役 | [ほさやく, hosayaku] (n) assistant; adjunct; lieutenant [Add to Longdo] |
Time: 0.0264 seconds, cache age: 5.777 (clear)