testate | (adj) ซึ่งทำพินัยกรรมไว้ก่อนตาย |
intestate | (อินเทส'เทท) adj. ไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้ n. คนตายที่ไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้ |
testate | (เทส'เทท) adj. ทำพินัยกรรมไว้ |
intestate | (adj) ไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้ |
intestate | ผู้ตายไม่มีพินัยกรรม [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
testate | มรดกมีพินัยกรรม [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
testate | ที่ได้ทำพินัยกรรมไว้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
เจ้ามรดก | [jaomøradok] (n, exp) EN: testator ; testatrix FR: testateur [ m ] ; testatrice [ f ] |
ตายโดยมิได้ทำพินัยกรรมไว้ | [tāi dōi midāi tham phinaikam wai] (v, exp) EN: die intestate |
testate | |
testates | |
intestate |
intestate | (adj) having made no legally valid will before death or not disposed of by a legal will, Ant. testate |
testate | (adj) having made a legally valid will before death, Ant. intestate |
testator | (n) a person who makes a will, Syn. testate |
Detestate | v. t. To detest. [ Obs. ] Udall. [ 1913 Webster ] |
Intestate | a. [ L. intestatus; pref. in- not + testatus, p. p. of testari to make a will: cf. F. intestat. See Testament. ] [ 1913 Webster ] Airy succeeders of intestate joys. Shak. [ 1913 Webster ] |
Intestate | n. (Law) A person who dies without making a valid will. Blackstone. [ 1913 Webster ] |
Potestate | n. A chief ruler; a potentate. [ Obs. ] Wyclif. “An irous potestate.” Chaucer. [ 1913 Webster ] |
Testate | a. [ L. testatus, p. p. of testari. See Testament. ] (Law) Having made and left a will; |
Testate | n. (Law) One who leaves a valid will at death; a testate person. [ R. ] [ 1913 Webster ] |
nicht testamentarisch geregelt | intestate [Add to Longdo] |
Time: 0.0246 seconds, cache age: 56.834 (clear)