disfigure | (vt) ทำให้เสียโฉม, See also: ทำให้ไม่สวย, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, Syn. damage, blemish, deface, deform |
disfigurement | (n) สิ่งที่ทำให้เสียโฉม, See also: สิ่งที่ทำให้ไม่สวย, สิ่งที่ทำให้เสียหาย, Syn. blemish, defacement, scar |
disfigure | (ดิสฟิก'เกอะ) vt. ทำให้เสียโฉม, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง., See also: disfigurer n. ดูdisfigure disfiguration n. ดูdisfigure, Syn. distort, mutilate, mar |
disfigure | (vt) ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, ทำให้เสียรูป, ทำให้เสียโฉม |
disfiguration; disfigurement | การทำให้เสียโฉม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
disfigurement; disfiguration | การทำให้เสียโฉม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
facial disfigurement | การทำให้หน้าเสียโฉม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
วิกล | (adj) deformed, See also: disfigured, crippled, weak, feeble, impaired, imperfect, Syn. ไม่ปกติ, อ่อนแอ, ไม่สมบูรณ์ |
กระบู้กระบี้ | (adj) distorted, See also: dinted, false, dented, deformed, disfigured, Syn. บู้บี้, บู้ๆ บี้ๆ, บุบ, Example: กระป๋องมีรูปร่างกระบู้กระบี้เพราะโดนรถทับ |
เสียทรง | (v) lose one's shape, See also: become deformed, distort, disfigure, spoil (the shape/look of something), Syn. ผิดลักษณะ, เสียรูป, ผิดรูป, Example: เธอไม่ยอมขึ้นรถเมล์ เพราะกลัวผมที่ทำไว้จะเสียทรง, Thai Definition: ไม่เป็นรูปร่างตามที่จัดไว้ |
เด็กพิการ | (n) disabled child, See also: deformed child, disfigured child, Syn. เด็กไม่สมประกอบ, Ant. เด็กฉลาด, เด็กเก่ง, เด็กสมบูรณ์ |
เด็กพิการ | [dek phikān] (n, exp) EN: disabled child ; deformed child ; disfigured child FR: enfant handicapé [ m ] ; enfant handicapée [ f ] |
เสียโฉม | [sīachōm] (adj) EN: disfigured FR: défiguré |
วิกล | [wikon] (adj) EN: deformed ; disfigured ; crippled ; weak ; feeble; impaired ; imperfect |
disfigure | |
disfigured | |
disfigurement |
disfigure | |
disfigured | |
disfigures | |
disfigurement | |
disfigurements |
disfigurement | (n) an appearance that has been spoiled or is misshapen, Syn. disfiguration, deformity |
deface | (v) mar or spoil the appearance of, Syn. disfigure, blemish |
defacement | (n) the act of damaging the appearance or surface of something, Syn. disfiguration, disfigurement |
Disfigure | v. t. Disfiguring not God's likeness, but their own. Milton. |
Disfigure | n. Disfigurement; deformity. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] |
disfigured | adj. having the appearance spoiled; |
Disfigurement | n. Uncommon expressions . . . are a disfigurement rather than any embellishment of discourse. Hume. [ 1913 Webster ] |
Disfigurer | n. One who disfigures. [ 1913 Webster ] |
变丑 | [变 丑 / 變 醜] disfigure [Add to Longdo] |
Entstellung { f }; Schönheitsfehler | disfigurement [Add to Longdo] |
Unkenntlichkeit { f } | bis zur Unkenntlichkeit entstellt | unrecognizable condition | disfigured beyond recognition [Add to Longdo] |
entstellen | entstellend | entstellt | entstellt | to disfigure | disfiguring | disfigured | disfigures [Add to Longdo] |
Time: 0.0416 seconds, cache age: 19.604 (clear)