hurtle | (vt) กระแทก, See also: โยน, พุ่ง |
hurtle | (เฮฮ'เทิล) v., n. (การ) พุ่ง, เคลื่อนไปอย่างรวดเร็วมาก, เบียดและผลักอุตลุด, กระทบ, ชน., Syn. charge, rush, crash |
hurtle | (n) การทุ่ม, การขว้าง, การโยน, การกระทบ, การชน |
hurtle | (vi) ทุ่ม, ขว้าง, โยน, กระทบ, ชน |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
hurtle | The boomerang hurtled, whistling through the air. |
hurtle |
hurtle | |
hurtled | |
hurtles |
hurtle | (v) move with or as if with a rushing sound |
Hurtle | v. i. Together hurtled both their steeds. Fairfax. [ 1913 Webster ] Now hurtling round, advantage for to take. Spenser. [ 1913 Webster ] Down the hurtling cataract of the ages. R. L. Stevenson. [ 1913 Webster ] The noise of battle hurtled in the air. Shak. [ 1913 Webster ] The earthquake sound |
Hurtle | v. t. His harmful club he gan to hurtle high. Spenser. [ 1913 Webster ] And he hurtleth with his horse adown. Chaucer. [ 1913 Webster ] |
Hurtleberry | n. [ Cf. Huckleberry, Whortleberry. ] See Whortleberry. [ 1913 Webster ] |
Hurtless | a. Doing no injury; harmless; also, unhurt; without injury or harm. [ 1913 Webster ] Gentle dame so hurtless and so true. Spenser. -- |
Time: 1.824 seconds