| unbodied | (adj) หลุดจากร่างกาย, See also: ไม่มีรูปร่าง, Syn. formless |
| unbodied | (อันบอด'ดีดฺ) adj. หลุดจากร่างกาย, ไม่มีรูปแบบ, ไม่มีรูปร่าง, ไร้แก่นสาร |
| unbodied | (adj) having no body, Ant. bodied |
| Unbody | v. t. [ 1st pref. un- + body. ] To free from the body; to disembody. [ 1913 Webster ] Her soul unbodied of the burdenous corse. Spenser. [ 1913 Webster ] |
| Unbody | v. i. To leave the body; to be disembodied; -- said of the soul or spirit. [ R. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] |