36 ผลลัพธ์ สำหรับ peronate
หรือค้นหา: -peronate-, *peronate*
Possible hiragana form: ぺろなて

เนื่องจากผลลัพธ์มีน้อย ระบบจึงเปลี่ยนคำค้นเป็น probate

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Peronate

a. [ L. peronatus rough-booted, fr. pero, -onis, a kind of rough boot. ] (Bot.) A term applied to the stipes or stalks of certain fungi which are covered with a woolly substance which at length becomes powdery. Henslow. [ 1913 Webster ]

Probate

n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ]

1. Proof. [ Obs. ] Skelton. [ 1913 Webster ]

2. (Law) (a) Official proof; especially, the proof before a competent officer or tribunal that an instrument offered, purporting to be the last will and testament of a person deceased, is indeed his lawful act; the copy of a will proved, under the seal of the Court of Probate, delivered to the executors with a certificate of its having been proved. Bouvier. Burrill. (b) The right or jurisdiction of proving wills. [ 1913 Webster ]

Probate

a. Of or belonging to a probate, or court of probate; as, a probate record. [ 1913 Webster ]


Probate Court, or
Court of Probate, a court for the probate of wills. --
Probate duty, a government tax on property passing by will. [ Eng. ] [ 1913 Webster ]

Probate

v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; as, the executor has probated the will. [ 1913 Webster ]


NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
probate(vt) พิสูจน์พินัยกรรม
probate(adj) ซึ่งภาคทัณฑ์ไว้
probate(n) ผู้กระทำผิด
probate court(n) ศาลที่รับเรื่องเกี่ยวกับพินัยกรรม

Hope Dictionary
probate(โพร'เบท) n. การพิสูจน์พินัยกรรมโดยศาล. adj. เกี่ยวกับการพิสูจน์ดังกล่าว, เกี่ยวกับศาลดังกล่าว. vt. พิสูจน์พินัยกรรม, ภาคทัณฑ์ผู้กระทำผิด
approbate(แอพ' ระเบท) vt. เห็นด้วย (อย่างทางการ) . - approbator n.
reprobate(เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See also: reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn. bad

Nontri Dictionary
probate(vt) พิสูจน์ว่าพินัยกรรมถูกต้อง, ภาคทัณฑ์
reprobate(n) คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา
reprobate(vt) สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
probate actionคดีเกี่ยวกับการพิสูจน์พินัยกรรม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]
probate; proving a willการพิสูจน์พินัยกรรม [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
การพิสูจน์พินัยกรรม[kān phisūt phinaikam] (n, exp) EN: probate  FR: homologation d'un testament [ f ]
ค้อน[khøn] (v) EN: glance sideways ; look askance ; look upon with disdain  FR: porter un regard désapprobateur
ประณาม[pranām] (v) EN: condemn ; blame ; denounce ; damn ; censure ; reproach ; reprobate ; criticize ; reprimand ; rebuke  FR: condamner ; désapprouver ; blâmer

CMU Pronouncing Dictionary
probate
 /P R OW1 B EY2 T/
/โพร้ว เบ ถึ/
/prˈəʊbˌeɪt/

Oxford Advanced Learners Dictionary
probate
 (vt, n) /p r ou1 b ei t/ /โพร้ว เบ่ ถึ/ /prˈoubeɪt/
probated
 (vt, vt) /p r ou1 b ei t i d/ /โพร้ว เบ่ ถิ ดึ/ /prˈoubeɪtɪd/
probates
 (vt, n) /p r ou1 b ei t s/ /โพร้ว เบ่ ถึ สึ/ /prˈoubeɪts/

WordNet (3.0)
probate(n) a judicial certificate saying that a will is genuine and conferring on the executors the power to administer the estate, Syn. probate will
probate(n) the act of proving that an instrument purporting to be a will was signed and executed in accord with legal requirements
probate(v) put a convicted person on probation by suspending his sentence
probate(v) establish the legal validity of (wills and other documents)
probate court(n) a court having jurisdiction over the probate of wills and the administration of estates

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Probate

n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ]

1. Proof. [ Obs. ] Skelton. [ 1913 Webster ]

2. (Law) (a) Official proof; especially, the proof before a competent officer or tribunal that an instrument offered, purporting to be the last will and testament of a person deceased, is indeed his lawful act; the copy of a will proved, under the seal of the Court of Probate, delivered to the executors with a certificate of its having been proved. Bouvier. Burrill. (b) The right or jurisdiction of proving wills. [ 1913 Webster ]

Probate

a. Of or belonging to a probate, or court of probate; as, a probate record. [ 1913 Webster ]


Probate Court, or
Court of Probate, a court for the probate of wills. --
Probate duty, a government tax on property passing by will. [ Eng. ] [ 1913 Webster ]

Probate

v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; as, the executor has probated the will. [ 1913 Webster ]


DING DE-EN Dictionary
Nachlassgericht { n }probate court [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
検認[けんにん, kennin] (n, vs) (1) probate; (2) validation; certification; accreditation [Add to Longdo]

Time: 0.0213 seconds, cache age: 1.982 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/