96 ผลลัพธ์ สำหรับ disputele
หรือค้นหา: -disputele-, *disputele*

เนื่องจากผลลัพธ์มีน้อย ระบบจึงเปลี่ยนคำค้นเป็น dispute

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Disputeless

a. Admitting no dispute; incontrovertible. Bailey. [ 1913 Webster ]

Dispute

v. t. 1. To make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss. [ 1913 Webster ]

The rest I reserve it be disputed how the magistrate is to do herein. Milton. [ 1913 Webster ]

2. To oppose by argument or assertion; to attempt to overthrow; to controvert; to express dissent or opposition to; to call in question; to deny the truth or validity of; as, to dispute assertions or arguments. [ 1913 Webster ]

To seize goods under the disputed authority of writs of assistance. Bancroft. [ 1913 Webster ]

3. To strive or contend about; to contest. [ 1913 Webster ]

To dispute the possession of the ground with the Spaniards. Prescott. [ 1913 Webster ]

4. To struggle against; to resist. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Dispute it [ grief ] like a man. Shak.

Syn. -- To controvert; contest; gainsay; doubt; question; argue; debate; discuss; impugn. See Argue. [ 1913 Webster ]

Dispute

n. [ Cf. F. dispute. See Dispute, v. i. ] 1. Verbal controversy; contest by opposing argument or expression of opposing views or claims; controversial discussion; altercation; debate. [ 1913 Webster ]

Addicted more
To contemplation and profound dispute. Milton. [ 1913 Webster ]

2. Contest; struggle; quarrel. De Foe. [ 1913 Webster ]


Beyond dispute,
Without dispute, indisputably; incontrovertibly.

Syn. -- Altercation; controversy; argumentation; debate; discussion; quarrel; disagreement; difference; contention; wrangling. See Altercation. [ 1913 Webster ]

Dispute

v. i. [ imp. & p. p. Disputed; p. pr. & vb. n. Disputing. ] [ OE. desputen, disputen, OF. desputer, disputer, F. disputer, from L. disputare, disputatum; dis- + putare to clean; hence, fig., to clear up, set in order, reckon, think. See Putative, Pure. ] To contend in argument; to argue against something maintained, upheld, or claimed, by another; to discuss; to reason; to debate; to altercate; to wrangle. [ 1913 Webster ]

Therefore disputed [ reasoned, Rev. Ver. ] he in synagogue with the Jews. Acts xvii. 17. [ 1913 Webster ]

Disputer

n. One who disputes, or who is given to disputes; a controvertist. [ 1913 Webster ]

Where is the disputer of this world? 1 Cor. i. 20. [ 1913 Webster ]


NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
dispute(n) การโต้เถียง, See also: ความขัดแย้ง, การโต้แย้ง, การคัดค้าน, การไม่เห็นด้วย, Syn. argument, disagreement, dispute, Ant. support, agree
dispute(vt) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree
dispute(vi) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, ไม่เห็นด้วย, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree
dispute over(phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง
dispute with(phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ
dispute about(phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง
dispute against(phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ

Hope Dictionary
dispute(ดิสพิวทฺ') vi., vt., n. (การ) โต้เถียง, โต้แย้ง, ทะเลาะ, See also: disputer n. ดูdispute, Syn. debate, argument
undisputed(-พิว'ทิด) adj. ไม่อาจโต้แย้งได้

Nontri Dictionary
dispute(vt) โต้เถียง, แย้ง, ค้าน, ทะเลาะ, ต่อต้าน, อภิปราย
undisputed(adj) ไม่มีปัญหา, ไม่เถียง

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
dispute๑. ข้อพิพาท๒. โต้แย้ง, ค้าน [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]
dispute presumptionข้อสันนิษฐานที่ยังมีข้อโต้แย้ง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]
dispute, jurisdictionalข้อโต้แย้งเรื่องเขตอำนาจ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔]
dispute, labourข้อพิพาทแรงงาน [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔]

คลังศัพท์ไทย (สวทช.)
Disputeข้อพิพาท [เศรษฐศาสตร์]
Dispute resolution (Law)การระงับข้อพิพาท (กฎหมาย) [TU Subject Heading]
Dispute settlementการระงับข้อพิพาพ [เศรษฐศาสตร์]
dispute settlementการระงับข้อพิพาท [การทูต]

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus
disputeA neutral country was asked to help settle the dispute.
disputeA small border dispute ballooned into a major international incident.
disputeHe disputed my statement.
disputeHe was more interested in politics than in economics of the labor dispute.
disputeHe will reconcile their dispute.
disputeI am writing a thesis about international disputes after World War II.
disputeI disputed with him about world peace for an hour.
disputeIndustrial disputes are still a problem.
disputeIn our modern times we have experienced two world wars as the termination of international disputes.
disputeInternational disputes must be settled peacefully.
disputeI think that he is in the right in this dispute.
disputeIt is bold of you to dispute to her proposal.

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)
ข้อพิพาท(n) dispute, See also: argument, controversy, Syn. กรณีพิพาท, ข้อโต้เถียง, ข้อโต้แย้ง, Example: เมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้น คู่กรณีควรใช้วิธีแก้ปัญหาโดยสันติวิธี, Thai Definition: เรื่องโต้เถียง หรือโต้แย้งกัน
เถียงคำไม่ตกฟาก(v) argue incessantly, See also: dispute every word, Syn. เถียงคอเป็นเอ็น, Example: เด็กคนนี้เถียงคำไม่ตกฟาก เป็นเด็กที่ไม่น่ารักเลย, Thai Definition: เถียงไม่หยุด
วิวาท(v) dispute, See also: argue, debate, quarrel, squabble, clash, Syn. ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท, Example: สองคนนี้เป็นคู่อริที่เคยวิวาทต่อกันด้วยเรื่องส่วนตัวเมื่อหลายปีก่อน, Thai Definition: ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ
ปะทะคารม(v) debate, See also: dispute, quarrel, squabble, argue, Syn. โต้เถียง, โต้คารม, เถียง, Example: เขามีเรื่องระหองระแหงและเคยปะทะคารมกับหัวหน้ามาตลอด
เถียง(v) dispute, See also: debate, argue, wrangle, discuss, Syn. แย้ง, โต้แย้ง, ถกเถียง, โต้เถียง, Example: ที่ประชุมยังคงเถียงกันอยู่ว่าโครงการนี้จะมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้มากน้อยเพียงไหน
พิพาท(v) dispute, See also: argue, quarrel, discuss, debate, wrangle, Syn. วิวาท, ทะเลาะ, ถกเถียง, ทุ่มเถียง, โต้แย้ง, โต้เถียง, Example: ประเทศไทยกับกัมพูชาพิพาทกันด้วยเรื่องกรรมสิทธิ์เขาพระวิหาร, Thai Definition: โต้เถียงกัน, โต้แย้งกัน, พูดเกี่ยงแย่งกัน
โต้คารม(v) argue, See also: dispute, debate, Syn. ปะทะคารม, ประคารม, Example: กว่าจะเข้าวาระที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชน ต้องเสียเวลาโต้คารมคารมระหว่างส.ส.พรรคฝ่ายค้านและส.ส.พรรครัฐบาล 2 ชั่วโมง, Thai Definition: พูดโต้ตอบกันไปมาด้วยถ้อยคำลึกซึ้ง
ถกเถียง(v) dispute, Syn. โต้เถียง, โต้แย้ง, Example: คนงานก่อสร้างกลุ่มของทอนรวมหัวกันที่ร้านข้าวเหนียวส้มตำ ถกเถียงกันเรื่องที่ตั้งและขนาดของไร่, Thai Definition: ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน
การโต้เถียง(n) controversy, See also: dispute, disputation, debate, argument, discussion, Syn. การถกเถียง, การเถียง, การโต้แย้ง, Example: การโต้เถียงกันของผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆ
การวิวาท(n) dispute, See also: controversy, argument, quarrel, contention, brawl, wrangle, squabble, Syn. การทะเลาะวิวาท, การทะเลาะ, การโต้เถียง, Example: การวิวาทกันของนักเรียนช่างกลสร้างความเดือดร้อนแก่ประชาชนทั่วไปเป็นอันมาก

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
การทะเลาะ[kān thalǿ] (n) EN: quarrel ; squabble ; bicker ; wrangle ; dispute  FR: querelle [ f ] ; dispute [ f ]
การโต้เถียง[kān tōthīeng] (n) EN: controversy ; dispute ; disputation ; debate ; argument ; discussion ; exchange  FR: discussion [ f ]
การโต้เถียงกัน[kān tōthīeng kan] (n, exp) FR: dispute [ f ]
กรณีพิพาท[karanī phiphāt] (n, exp) EN: conflict ; fight ; battle ; dispute ; quarrel ; controversy ; matter of controversy ; subject of litigation ; collision  FR: conflit [ m ]
กรณีพิพาทระหว่างประเทศ[karanī phiphāt rawāng prathēt] (n, exp) EN: international legal dispute
แข่ง[khaeng] (v) EN: compete ; contest ; vie ; race ; content ; match  FR: rivaliser ; concourir ; disputer une compétition ; jouer
ค้าน[khān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; contradict ; dispute ; dissent  FR: protester ; s'opposer ; contrarier ; objecter
คัดค้าน[khatkhān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; reject ; dissuade ; dispute ; ban  FR: s'opposer ; être en désaccord ; protester ; contester ; contredire
ข้อขัดแย้ง[khø khatyaēng] (n, exp) EN: matter in contention ; point of contention ; matter in dispute ; disagreement
ของกลาง[khøngklāng] (n) EN: property in dispute ; common property in dispute ; stolen property ; corpus deficit

CMU Pronouncing Dictionary
dispute
 /D IH0 S P Y UW1 T/
/ดิ สึ ผึ ยู้ ถึ/
/dɪspjˈuːt/
disputed
 /D IH0 S P Y UW1 T AH0 D/
/ดิ สึ ผึ ยู้ เถอะ ดึ/
/dɪspjˈuːtəd/
disputed
 /D IH0 S P Y UW1 T IH0 D/
/ดิ สึ ผึ ยู้ ถิ ดึ/
/dɪspjˈuːtɪd/
disputes
 /D IH0 S P Y UW1 T S/
/ดิ สึ ผึ ยู้ ถึ สึ/
/dɪspjˈuːts/

Oxford Advanced Learners Dictionary
dispute
 (v, n) /d i1 s p y uu1 t/ /ดิ้ สึ ผึ ยู้ ถึ/ /dˈɪspjˈuːt/
disputed
 (v, v) /d i1 s p y uu1 t i d/ /ดิ้ สึ ผึ ยู้ ถิ ดึ/ /dˈɪspjˈuːtɪd/
disputes
 (v, n) /d i1 s p y uu1 t s/ /ดิ้ สึ ผึ ยู้ ถึ สึ/ /dˈɪspjˈuːts/

WordNet (3.0)
dispute(n) a disagreement or argument about something important, Syn. difference of opinion, difference, conflict
dispute(n) coming into conflict with, Syn. contravention

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Dispute

v. t. 1. To make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss. [ 1913 Webster ]

The rest I reserve it be disputed how the magistrate is to do herein. Milton. [ 1913 Webster ]

2. To oppose by argument or assertion; to attempt to overthrow; to controvert; to express dissent or opposition to; to call in question; to deny the truth or validity of; as, to dispute assertions or arguments. [ 1913 Webster ]

To seize goods under the disputed authority of writs of assistance. Bancroft. [ 1913 Webster ]

3. To strive or contend about; to contest. [ 1913 Webster ]

To dispute the possession of the ground with the Spaniards. Prescott. [ 1913 Webster ]

4. To struggle against; to resist. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Dispute it [ grief ] like a man. Shak.

Syn. -- To controvert; contest; gainsay; doubt; question; argue; debate; discuss; impugn. See Argue. [ 1913 Webster ]

Dispute

n. [ Cf. F. dispute. See Dispute, v. i. ] 1. Verbal controversy; contest by opposing argument or expression of opposing views or claims; controversial discussion; altercation; debate. [ 1913 Webster ]

Addicted more
To contemplation and profound dispute. Milton. [ 1913 Webster ]

2. Contest; struggle; quarrel. De Foe. [ 1913 Webster ]


Beyond dispute,
Without dispute, indisputably; incontrovertibly.

Syn. -- Altercation; controversy; argumentation; debate; discussion; quarrel; disagreement; difference; contention; wrangling. See Altercation. [ 1913 Webster ]

Dispute

v. i. [ imp. & p. p. Disputed; p. pr. & vb. n. Disputing. ] [ OE. desputen, disputen, OF. desputer, disputer, F. disputer, from L. disputare, disputatum; dis- + putare to clean; hence, fig., to clear up, set in order, reckon, think. See Putative, Pure. ] To contend in argument; to argue against something maintained, upheld, or claimed, by another; to discuss; to reason; to debate; to altercate; to wrangle. [ 1913 Webster ]

Therefore disputed [ reasoned, Rev. Ver. ] he in synagogue with the Jews. Acts xvii. 17. [ 1913 Webster ]

Disputeless

a. Admitting no dispute; incontrovertible. Bailey. [ 1913 Webster ]

Disputer

n. One who disputes, or who is given to disputes; a controvertist. [ 1913 Webster ]

Where is the disputer of this world? 1 Cor. i. 20. [ 1913 Webster ]


CC-CEDICT CN-EN Dictionary
争吵[zhēng chǎo, ㄓㄥ ㄔㄠˇ, 争 吵 / 爭 吵] dispute; strife #9,414 [Add to Longdo]
争执[zhēng zhí, ㄓㄥ ㄓˊ, 争 执 / 爭 執] dispute; disagree #9,536 [Add to Longdo]
辩[biàn, ㄅㄧㄢˋ, 辩 / 辯] dispute; debate; argue; discuss #9,736 [Add to Longdo]
争端[zhēng duān, ㄓㄥ ㄉㄨㄢ, 争 端 / 爭 端] dispute; controversy; conflict #12,120 [Add to Longdo]
辩驳[biàn bó, ㄅㄧㄢˋ ㄅㄛˊ, 辩 驳 / 辯 駁] dispute; refute #38,191 [Add to Longdo]
争讼[zhēng sòng, ㄓㄥ ㄙㄨㄥˋ, 争 讼 / 爭 訟] dispute involving litigation; legal dispute [Add to Longdo]

Saikam JP-TH-EN Dictionary
争議[そうぎ, sougi] TH: การถกเถียง  EN: dispute

DING DE-EN Dictionary
Auseinandersetzung { f }; Disput { m }; Streit { m }; Streitigkeit { f }; Zwistigkeit { f } | innenpolitische Auseinandersetzung | eine Streitigkeit beilegen; einen Strei schlichten; einen Streit regelndispute | dispute over domestic policy | to settle a dispute [Add to Longdo]
Kompetenzstreitigkeit { f }; Kompetenzkonflikt { m }dispute over respective areas of authority [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
議論[ぎろん, giron] (n, vs) argument; discussion; dispute; controversy; (P) #122 [Add to Longdo]
論[ろん, ron] (n) (1) argument; discussion; dispute; controversy; discourse; debate; (2) theory; doctrine; (3) essay; treatise; comment #860 [Add to Longdo]
論争[ろんそう, ronsou] (n, vs, adj-no) controversy; dispute; (P) #3,874 [Add to Longdo]
争い[あらそい, arasoi] (n) dispute; strife; quarrel; dissension; conflict; rivalry; contest; (P) #4,408 [Add to Longdo]
紛争[ふんそう, funsou] (n, vs, adj-no) dispute; trouble; strife; (P) #4,688 [Add to Longdo]
抗争[こうそう, kousou] (n, vs) dispute; resistance; (P) #7,782 [Add to Longdo]
巡る(P);回る;廻る[めぐる, meguru] (v5r, vi) (1) to go around; (2) to return; (3) to surround; (4) (See を巡って) to concern (usu. of disputes); (P) #8,110 [Add to Longdo]
争う[あらそう, arasou] (v5u, vi) (1) to compete; to contest; to contend; (2) to quarrel; to argue; to dispute; to be at variance; to oppose; (3) (See 争えない) (usu. in negative form) to deny (e.g. evidence); (P) #12,751 [Add to Longdo]
を巡って;を廻って;を回って[をめぐって, womegutte] (exp) in regard to; concerning (usu. of disputes) [Add to Longdo]
押し問答[おしもんどう, oshimondou] (n) dispute; heated questioning and answering; (P) [Add to Longdo]

Time: 0.039 seconds, cache age: 1.737 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/