2 ผลลัพธ์ สำหรับ -อันโยนย-, อันโยนยะ-
หรือค้นหา: -อันโยนย-, อันโยนยะ-, *อันโยนย-, อันโยนยะ*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
อันโยนย-, อันโยนยะ(-โยนยะ) ว. “กันและกัน”. (ส. อนฺโยนฺย; ป. อฺมฺ)
อันโยนย-, อันโยนยะในไวยากรณ์ใช้เรียกสรรพนามพวกหนึ่ง ซึ่งแทนชื่อคน สัตว์ หรือสิ่งของที่รวมกัน ได้แก่คำว่า “กัน” เช่น คนตีกัน เรียกว่า อันโยนยสรรพนาม.

Time: 0.026 seconds, cache age: 0.191 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/