2 ผลลัพธ์ สำหรับ -วิกาล, วิกาล-
หรือค้นหา: -วิกาล, วิกาล-, *วิกาล, วิกาล*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
วิกาล, วิกาล-(วิกาน, วิกานละ-) ว. ในยามค่ำคืนที่ค่อนไปทางดึก เช่น ขโมยเข้าบ้านในยามวิกาล
วิกาล, วิกาล-ผิดเวลา (ใช้แก่การกินอาหารผิดเวลาตามที่พระวินัยกำหนด นับตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น) เช่น กินอาหารในเวลาวิกาล.

Time: 0.0275 seconds, cache age: 2.972 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/