4 ผลลัพธ์ สำหรับ -ผึ่ง ๒-
หรือค้นหา: -ผึ่ง ๒-, *ผึ่ง ๒*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
ผึ่ง ๒ก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม นํ้าค้าง เป็นต้น เช่น ผึ่งแดด ผึ่งลม.
ผึ่ง ๒ว. ที่กางออก, ที่ผายออก, เช่น อกผายไหล่ผึ่ง
ผึ่ง ๒แสดงท่าทางว่าเป็นคนสำคัญหรือใหญ่โต, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น ทำผึ่ง นั่งผึ่ง วางผึ่ง.
ผึ้ง ๒ดู น้ำผึ้ง.

Time: 0.0173 seconds, cache age: 0.092 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/