| ขา ๒ | น. พวก, ฝ่าย, เช่น ขานักเลง ขาเจ้าชู้ |
| ขา ๒ | เรียกผู้ร่วมเล่นการพนันเช่นไพ่ ว่า ขา |
| ขา ๒ | คราว, เที่ยว, เช่น ขากลับ ขาเข้า ขาออก |
| ขา ๒ | สลึง, ใช้เฉพาะราคาทองคำที่คิดเป็นราคาเงินบาท เศษที่เป็นสลึง เรียกว่า ขา เช่น ทองคำหนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๘ บาท ๒ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสองขา ถ้าเป็นราคาเงิน ๘ บาท ๓ สลึง เรียกว่า ทองเนื้อแปดสามขา. |