| เอก, เอก- | (เอกะ-, เอกกะ-) ว. หนึ่ง (จำนวน) |
| เอก, เอก- | ชั้นที่ ๑ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้น หรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท) เช่น ร้อยเอก ข้าราชการชั้นเอก ปริญญาเอก |
| เอก, เอก- | เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ่ ว่า ไม้เอก |
| เอก, เอก- | ดีเลิศ เช่น กวีเอก, สำคัญ เช่น ตัวเอก |
| เอก, เอก- | น. เรียกลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก, คู่กับลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด. (กฎ.). |
| เอกรรถประโยค | ดู เอก, เอก-. |
| เอกัคตา | ดู เอก, เอก-. |
| เอกาธิปไตย | ดู เอก, เอก-. |