3 ผลลัพธ์ สำหรับ เพรียง ๑
หรือค้นหา: -เพรียง ๑-, *เพรียง ๑*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
เพรียง ๑(เพฺรียง) น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู
เพรียง ๑เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝี ว่า มีลักษณะเป็นเพรียง.
เพรียง ๑(เพฺรียง) ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.

Time: 0.0351 seconds, cache age: 8.383 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/