| เปาะแปะ | ว. อาการที่ฝนตกมีเม็ดห่าง ๆ แต่เล็กน้อย, เปราะแประ ก็ว่า. |
| เปาะแปะ | [pǿpae] (interj) EN: sparsely drip FR: ploc |
| splutter | (สพลัท'เทอะ) vi., vt., n. (การ) พูดอย่างรวดเร็วอย่างละล่ำละลัก, ส่งเสียงเปาะแปะ, แตกออกเป็นฝอยลงมา, ตกลงมาเป็นฟองฝอยลง, เสียงหนวกหู, ความสับสนวุ่นวาย, |
| sputter | (สพัท'เทอะ) vi., vt., n. (การ) พ่นออก, พุ่งออก, ฉีดออก, ถ่มน้ำลาย, (เครื่องยนต์) ดังเป็นพัก ๆ , ดังเปาะแปะ, พูดละล่ำละลัก, พูดละล่ำละลัก, พูดไม่ต่อเนื่องกัน. n. sputteringly adv., Syn. spatter, stutter |
| sputter | (vi) พูดเร็ว, ส่งเสียงเปาะแปะ, ถ่มน้ำลาย, พ่นออก |