| ตระโมจ | (ตฺระโหฺมด) ว. ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, โดดเดี่ยว, เขียนเป็น ตรโมจ ก็มี เช่น ก็จะให้ไท้ธอยู่ลิงโลจ ตรอมตรโมจพระองค์ ในไพรพงพนเวศนั้น (ม. คำหลวง สักรบรรพ). |
| เปลี่ยว ๒ | ว. ว้าเหว่ เช่น เปลี่ยวใจ |
| วังเวง | ก. ลักษณะบรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ เช่น เข้าไปในบ้านร้างรู้สึกวังเวง. |
| ว้า ๒ | ว. ว่าง, เปลี่ยวใจ, เปล่าใจ, ใจหาย. |
| ว้าเหว่ | ว. รู้สึกอ้างว้าง, เปลี่ยวใจ, เช่น ไปต่างถิ่น พอเย็นลงก็รู้สึกว้าเหว่ คิดถึงบ้าน. |
| วิเวก | ว. เงียบสงัดทำให้รู้สึกเปล่าเปลี่ยวใจ, เงียบสงัดทำให้รู้สึกวังเวงใจ, เช่น อยู่ในวิเวก รู้สึกวิเวกวังเวงใจ. |
| หงอยเหงา | (หฺงอยเหฺงา) ว. เปลี่ยวใจไม่กระปรี้กระเปร่า, เหงาหงอย ก็ว่า. |
| หนาวอารมณ์ | ว. รู้สึกเปล่าเปลี่ยวใจ. |
| เหงา ๑ | (เหฺงา) ว. เปลี่ยวใจ, เปล่าเปลี่ยว, ไม่คึกคัก. |
| เหงาหงอย | ว. เปลี่ยวใจไม่กระปรี้กระเปร่า, หงอยเหงา ก็ว่า. |
| อ้างว้าง | ว. เปล่าเปลี่ยว, ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, เช่น รู้สึกอ้างว้าง. |