| เกิน | ว. พ้น, เลย, คำนี้ใช้แก่ลักษณะที่มีมากกว่าหรือยิ่งกว่ากำหนด เช่น เกินขนาด เกินฐานะ เกินเวลา เกินสมควร. |
| เกินตัว | ว. เกินฐานะ เช่น ใช้จ่ายเกินตัว, เกินสภาพปรกติ เช่น รู้เกินตัว ทำงานเกินตัว. |
| คนตายขายคนเป็น | จัดงานศพอย่างฟุ่มเฟือยเกินฐานะจนเกิดหนี้สิน เช่น ดูงานศพนี้สิ คนตายขายคนเป็นแท้ ๆ. |
| ใจใหญ่ใจโต | ว. มีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เกินฐานะ. |
| ประมาณตน, ประมาณตัว | ก. สำนึกในฐานะของตน, เจียมตัว, ไม่ทำอะไรเกินฐานะของตน เช่น ทำอะไรให้รู้จักประมาณตน. |
| ใฝ่สูงจนเกินศักดิ์, ใฝ่สูงให้เกินศักดิ์ | ก. หวังสิ่งที่เกินฐานะของตน (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์. |
| ฟุ้งเฟ้อ | ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร. |
| เย่อหยิ่ง | ว. จองหองเกินฐานะ, แสดงอาการยโสโอ้อวด, ถือตัว, อวดดี. |
| สุดเอื้อม | ว. เกินระยะที่มือจะเอื้อมถึง เช่น มะม่วงลูกนั้นอยู่สูงสุดเอื้อม สอยไม่ถึง, โดยปริยายหมายความว่า เกินฐานะและความสามารถเป็นต้นที่จะเอามาเป็นของตนได้ เช่น เธอเกิดในตระกูลสูงศักดิ์ สุดเอื้อมที่จะได้เธอมาเป็นคู่ครอง. |