สูรย์ | (สูน) น. สุริยุปราคา ในคำว่า เกิดสูรย์. |
เกิดสูรย์ | ก. เกิดสุริยุปราคา, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกิดจันทร์ เป็น เกิดสูรย์เกิดจันทร์. |
บังสูรย์ | น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่ คู่กับ บังแทรก. |
ขะแข่น, ขะแข้น | ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น (ม. คำหลวง กุมาร), ร้อนขะแข้น (ม. คำหลวง กุมาร). |
บังตะวัน | น. บังสูรย์. |
บังแทรก | (-แซก) น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่, คู่กับ บังสูรย์ อยู่ระหว่างฉัตร, โบราณเรียก ทานตะวัน หรือ ทอนตะวัน ก็มี. |
เกิดสูรย์ | ก. เกิดสุริยุปราคา, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกิดจันทร์ เป็น เกิดสูรย์เกิดจันทร์. |
บังสูรย์ | น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่ คู่กับ บังแทรก. |
สูรย์ | (สูน) น. สุริยุปราคา ในคำว่า เกิดสูรย์. |
ขะแข่น, ขะแข้น | ว. แข้น, แข็ง, เขียนเป็น ขแข่น ก็มี เช่น สองอ่อน โอ้อาดูร ร้อนแสงสูรย์ขแข่น (ม. คำหลวง กุมาร), ร้อนขะแข้น (ม. คำหลวง กุมาร). |
บังตะวัน | น. บังสูรย์. |
บังแทรก | (-แซก) น. เครื่องสูงอย่างหนึ่งสำหรับใช้ในริ้วขบวนพิธีแห่, คู่กับ บังสูรย์ อยู่ระหว่างฉัตร, โบราณเรียก ทานตะวัน หรือ ทอนตะวัน ก็มี. |
บังแทรก | เครื่องสูงอย่างหนึ่งมีด้ามถือรูปคล้ายบังสูรย์แต่เล็กกว่า ใช้ในขบวนแห่ของหลวงสำหรับบังแดด [ศัพท์พระราชพิธี] |