สุขารมณ์ | น. อารมณ์ที่มีสุข เช่น เขาเดินผิวปากอย่างสุขารมณ์ |
สุขารมณ์ | เรียกลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิต ว่า คติสุขารมณ์. |
สุขารมณ์ | ดู สุข, สุข-. |
pleasure | สุขารมณ์ [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
utopia | (n) แดนสุขารมณ์, โลกพระศรีอาริย์, โลกในอุดมคติ |
utopian | (adj) เหมือนแดนสุขารมณ์, เหมือนโลกพระศรีอาริย, เหมือนกับโลกในอุดมคติ |