ปรมินทร์, ปรเมนทร์ | (ปะระมิน, ปอระมิน, ปะระเมน, ปอระเมน) น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง. |
ปรเมศวร์ | (ปะระเมด, ปอระเมด) น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง คือ พระอิศวร. |
มหิศร, มหิศวร | (มะหิด, มะหิดสอน, มะหิสวน) น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง, เลือนมาจาก มเหศวร หมายถึง พระศิวะ หรือ พระเจ้าแผ่นดิน. |