ปาโมกข์ | น. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. |
ทิศาปาโมกข์ | น. “ผู้เป็นใหญ่เป็นประธานในทิศ”, อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง. |
สังฆปาโมกข์ | น. หัวหน้าสงฆ์. |
สำนัก | แหล่งศึกษาอบรม เช่น สำนักวิปัสสนาวัดปากน้ำ สำนักทิศาปาโมกข์. |
ทิศาปาโมกข์ | (n) famous instructor, See also: great teacher, Thai Definition: อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง |
ทิศาปาโมกข์ | น. “ผู้เป็นใหญ่เป็นประธานในทิศ”, อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง. |
ปาโมกข์ | น. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. |
สังฆปาโมกข์ | น. หัวหน้าสงฆ์. |
สำนัก | แหล่งศึกษาอบรม เช่น สำนักวิปัสสนาวัดปากน้ำ สำนักทิศาปาโมกข์. |