บรรพกาล | น. ดั้งเดิม. |
primitivism | บรรพกาลนิยม [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
chronological primitivism | บรรพกาลนิยมเชิงประวัติศาสตร์ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
cultural primitivism | บรรพกาลนิยมเชิงวัฒนธรรม [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
primitive | (พริม'มิทิฟว) adj. แรกเริ่ม, เบื้องต้น, สมัยแรก, ดั้งเดิม, บรรพกาล, ดึกดำบรรพ์, ยังป่าเถื่อน, ง่าย ๆ , หยาบ, พื้นฐาน. n. คนสมัยดึกดำบรรพ์, นักศิลปะที่เรียนด้วยตนเอง, ผลงานของนักศิลปะที่เรียนรู้ด้วยตนเอง, See also: primitiveness n. primitivity n. คำที่มี |
primeval | (adj) ครั้งแรกเริ่ม, ในยุคแรก, แต่บรรพกาล |