| ทุษฐ- | (ทุดถะ-) ก. ประทุษร้าย. |
| ทุษฐจิต | (ทุดถะจิด) น. จิตที่คิดประทุษร้าย. |
| ประทุษฏ์, ประทุษฐ์ | ว. ชั่ว, ร้าย. |
| ประทุษฏจิต, ประทุษฐจิต | (ปฺระทุดตะจิด, ปฺระทุดถะจิด) น. จิตร้าย, จิตโกรธ. |
| กลูน, กลูน์ | (กะลูน, กะลู) ก. กรุณา เช่น ทุษฐโจรรันทำ กรรมแก่บดีสูร ยศใดบกลูน และมาลักอัครขรรค์ (สมุทรโฆษ). |