ตระพัง | (ตฺระ-) น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, เช่น กลางเมืองสุโขทัยนี้มีน้ำตระพังโพยสี (จารึกหลักที่ ๑), ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า. |
กระพัง ๑ | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. |
ตะพัง | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, กระพัง ตระพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. |
สะพัง | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตะพัง ตระพัง หรือ กระพัง ก็เรียก. |
ตระพัง | (ตฺระ-) น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, เช่น กลางเมืองสุโขทัยนี้มีน้ำตระพังโพยสี (จารึกหลักที่ ๑), ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า. |
กระพัง ๑ | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. |
ตะพัง | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, กระพัง ตระพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. |
สะพัง | น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตะพัง ตระพัง หรือ กระพัง ก็เรียก. |