คำพ้องเสียง | (n) homophone |
คำพ้องเสียง | น. คำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์, (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์. |
homophone | คำพ้องเสียง [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
คำพ้องเสียง | [kham phøng sīeng] (n) EN: homophone FR: homophone [ m ] |
homophone | (n) คำพ้องเสียง |
homonym | (n) คำพ้องเสียง |
homophony | (n) คำพ้องเสียง, คำที่มีเสียงเหมือน, See also: A. polyphony, homophonous |