rambunctious | (n) ส่งเสียงอึกทึก, See also: เอะอะโวยวาย, อึกทึกครึกโครม, Syn. boisterous, noisy |
rambunctious | (แรมบังคฺ'เชิส) adj. ควบคุมยาก, เตลิดเปิดเปิง, อึกทึกครึกโครม, พาล |
rambunctious |
rambunctious |
boisterous | (adj) noisy and lacking in restraint or discipline, Syn. robustious, unruly, rambunctious, rumbustious |
Wilde { f } | rambunctiousness [Add to Longdo] |
wild { adj } | rambunctious [Add to Longdo] |
暴れん坊 | [あばれんぼう, abarenbou] (n) (1) rambunctious kid; wild kid; (2) (See 暴れ者) hooligan; rowdy; roughneck; a rough [Add to Longdo] |