48 ผลลัพธ์ สำหรับ *palatine*
/แพ้ เหลอะ ทาย น/     /P AE1 L AH0 T AY2 N/     /pˈælətˌaɪn/
ฝึกออกเสียง
หรือค้นหา: palatine, -palatine-

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
palatine(adj) ซึ่งมีอำนาจหรือสิทธิเท่ากับกษัตริย์
palatine(n) ขุนนางในราชสำนัก, Syn. minister, chamberlain, official
palatine(adj) เกี่ยวกับเพดานปาก, See also: ตรงเพดานปาก
palatine(n) เพดานปาก

Hope Dictionary
palatine(แพล'ทะไทน์) adj. เกี่ยวกับเพดานปาก, ใกล้ที่หรือในเพดานปาก, เกี่ยวกับอภิสิทธิ์แห่งราชสำนัก

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
pharyngopalatine-คอหอยร่วมเพดานปาก [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]
pterygopalatine fissureรอยแยกเทอริโกแพลาทีน [ มีความหมายเหมือนกับ pterygomaxillary fissure ] [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
pterygopalatine fossaแอ่งเทอริโกแมกซิลลา [ มีความหมายเหมือนกับ pterygomaxillary fossa ] [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
palatine; palatal-เพดาน(ปาก) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]
palatal; palatine-เพดาน(ปาก) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]
palatine archหลืบเพดานอ่อน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]
palatine boneกระดูกเพดาน(ปาก) [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
palatine process of maxillaขากรรไกรบนส่วนเพดานปาก [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
lesser palatine foramenรูแพลาทีนเล็ก [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
orbital process of palatine boneส่วนยื่นกระดูกเพดานปากจดเบ้าตา [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
arch, palatineหลืบเพดานอ่อน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]
bone, palatineกระดูกเพดาน(ปาก) [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
greater palatine canalคลองแพลาทีนใหญ่ [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
greater palatine foramenรูแพลาทีนใหญ่ [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
horizontal plate of palatine boneแผ่นแนวนอนกระดูกเพดานปาก [ทันตแพทยศาสตร์๑๓ มี.ค. ๒๕๔๕]
nasopalatine-จมูกร่วมเพดานปาก [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔]

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
กระดูกเพดาน[kradūk phēdān] (n) EN: palatine bones  FR: os du palais [ m ]

CMU Pronouncing Dictionary
palatine
 /P AE1 L AH0 T AY2 N/
/แพ้ เหลอะ ทาย น/
/pˈælətˌaɪn/

WordNet (3.0)
count palatine(n) a count who exercised royal authority in his own domain
county palatine(n) the territory of a count palatine
palatine(n) any of various important officials in ancient Rome
palatine(n) (Middle Ages) the lord of a palatinate who exercised sovereign powers over his lands, Syn. palsgrave
palatine(n) the most important of the Seven Hills of Rome; supposedly the location of the first settlement and the site of many imperial palaces
palatine(n) either of two irregularly shaped bones that form the back of the hard palate and helps to form the nasal cavity and the floor of the orbits, Syn. os palatinum, palatine bone
palatine(adj) of or relating to a count palatine and his royal prerogatives
palatine(adj) of or relating to a palace
palatine artery(n) one of several arteries supplying the face, Syn. arteria palatina
palatine raphe(n) the seam at the middle of the hard palate
palatine vein(n) a vein that drains the region of the palate and empties into the facial vein, Syn. vena palatina
palatal(adj) relating to or lying near the palate, Syn. palatine
tonsil(n) either of two masses of lymphatic tissue one on each side of the oral pharynx, Syn. tonsilla, faucial tonsil, palatine tonsil

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Maxillo-palatine

a. [ Maxilla + palatine. ] (Anat.) Pertaining to the maxillary and palatine regions of the skull; as, the maxillo-palatine process of the maxilla. Also used as n. [ 1913 Webster ]

Nasopalatine

{ , a. [ Naso- + palatal. ] (Anat.) Connected with both the nose and the palate; as, the nasopalatine or incisor, canal connecting the mouth and the nasal chamber in some animals; the nasopalatine nerve. [ 1913 Webster ]

Variants: Nasopalatal
Palatine

n. 1. One invested with royal privileges and rights within his domains; a count palatine. See Count palatine, under 4th Count. [ 1913 Webster ]

2. The Palatine hill in Rome. [ 1913 Webster ]

Palatine

n. (Anat.) A palatine bone. [ 1913 Webster ]

palatine

a. [ From Palate. ] (Anat.) Of or pertaining to the palate; palatal. [ 1913 Webster ]


Palatine bones (Anat.), a pair of bones (often united in the adult) in the root of the mouth, back of and between the maxillaries.
[ 1913 Webster ]

palatine

a. [ F. palatin, L. palatinus, fr. palatium. See Palace, and cf. Paladin. ] 1. Of or pertaining to a palace, or to a high officer of a palace; hence, possessing royal privileges. [ 1913 Webster ]

2. Of or pertaining to the Palatinate. [ PJC ]

3. Of or pertaining to a Palatine{ 1 }. [ PJC ]


Count palatine,
County palatine
. See under Count, and County. --
Palatine hill, or
The palatine
, one of the seven hills of Rome, once occupied by the palace of the Cæsars. See also Palatine Hill in the vocabulary, and Palace.
[ 1913 Webster ]

Palatine Hill

prop. n. [ L. Mons Palatinus, It. Monte Palatino. ] One of the "seven hills" of Rome, situated southeast of the Capitoline and north-northeast of the Aventine. It borders on the Roman Forum; is the traditional seat of the city founded by Romulus; was the seat of private and later of imperial residences; and contains many antiquities. [ Century Dict., 1906 ]

Postpalatine

a. [ Pref. post- + palatine. ] (Anat.) Situated behind the palate, or behind the palatine bones. [ 1913 Webster ]

Pterygopalatine

a. [ Pterygoid + palatine. ] (Anat.) Of or pertaining to the pterygoid processes and the palatine bones. [ 1913 Webster ]

Transpalatine

a. [ Pref. trans- + palatine. ] (Anat.) Situated beyond or outside the palatine bone; -- said of a bone in the skull of some reptiles. [ 1913 Webster ]


DING DE-EN Dictionary
Gaumenbein { n } | Gaumenbeine { pl }palatine | palatines [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
口蓋骨[こうがいこつ, kougaikotsu] (n) palatine bone (of the skull) [Add to Longdo]

Time: 0.0415 seconds, cache age: 6.743 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/