monocracy | (โมนอค'ระซี) n. เอกาธิปไตย., See also: monocrat n.. monocratic adj. |
monocracy | เอกาธิปไตย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
monocracy | เอกาธิปไตย [ ดู autarchy ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
เอกาธิปไตย | (n) monocracy, See also: autocracy, dictatorship, Syn. เผด็จการ, Ant. ประชาธิปไตย, Example: ประชาธิปไตยเป็นตัวประกอบระหว่างเอกาธิปไตยกับอนาธิปไตย, Thai Definition: ระบอบการปกครองโดยคนคนเดียว |
dictatorship | (n) a form of government in which the ruler is an absolute dictator (not restricted by a constitution or laws or opposition etc.), Syn. despotism, monocracy, totalitarianism, absolutism, tyranny, Caesarism, one-man rule, authoritarianism, Stalinism, shogunate |
Demonocracy | n. [ Gr. A demonocracy of unclean spirits. H. Taylor. [ 1913 Webster ] |
Monocracy | n. [ Mono- + -cracy, as in democracy. ] Government by a single person; undivided rule. Sydney Smith. [ 1913 Webster ] |