incarnate | (adj) ซึ่งเป็นตัวเป็นตน, See also: ซึ่งมีร่างเป็นมนุษย์, Syn. embodied, personified |
incarnate | (vt) ทำให้เป็นรูปร่าง, See also: ทำให้เป็นตัวเป็นตน, ทำให้มีร่างเป็นมนุษย์, Syn. embody, externalize, Ant. disembody |
reincarnate | (vt) ทำให้มาเกิดใหม่ |
reincarnate | (รีอินคาร์'เนท) vt. ให้สิงร่างใหม่, ให้จุติใหม่ adj. (สิง) ร่างใหม่, จุติใหม่, กลับชาติใหม่, See also: reincarnation n., Syn. incarnate again |
incarnate | (adj) ที่สิงอยู่ในกาย, ซึ่งปรากฏในรูป, ซึ่งจุติลงมา |
incarnate | (vt) จุติลงมา, สิงอยู่ในกาย, อวตาร, เกิดเป็น, มาเกิดใหม่ |
reincarnate | (vt) ทำให้กลับชาติใหม่ |
Reincarnate lamas | ลามะผู้กลับชาติมาเกิด [TU Subject Heading] |
carnate | She incarnates all womanly virtues. |
อวตาร | (v) be reincarnated, See also: descend from heaven, Example: พระนารายณ์ได้อวตารลงมาในโลกเป็นพระกฤษณะ ในร่างของมนุษย์, Thai Definition: แบ่งภาคมาเกิดในโลก (ใช้แก่พระนารายณ์), Notes: (สันสกฤต) |
แปลงกาย | (v) impersonate, See also: incarnate, embody, transform, personate, transfigure, disguise, Syn. แปลง, จำแลงกาย, แปลงตัว, Example: เด็กๆ ส่วนใหญ่ชอบดูละครจักรๆ วงศ์ๆ เพราะตัวละครสามารถแปลงกายเป็นยักษ์ เป็นสัตว์ต่างๆ ได้, Thai Definition: เปลี่ยนรูปกายทั้งหมดให้กลายเป็นอีกรูปกายหนึ่ง |
แปลงตัว | (v) disguise, See also: incarnate, embody, transform, personate, transfigure, Syn. แปลงกาย, Example: ต่อให้ผู้ต้องหาแปลงตัวเป็นนก ก็ไม่สามารถหลบหนีการจับกุมของเจ้าหน้าที่ตำรวจได้, Thai Definition: เปลี่ยนรูปกายทั้งหมดให้กลายเป็นอีกรูปกายหนึ่ง |
แปลงร่าง | (v) impersonate, See also: incarnate, embody, transform, personate, transfigure, disguise, Syn. แปลงกาย, จำแลงกาย, แปลง, แปลงตัว, Example: ไม่ว่าเขาจะแปลงร่างเป็นใครก็ตาม ฉันก็ยังจำเขาได้เสมอ, Thai Definition: เปลี่ยนรูปกายทั้งหมดให้กลายเป็นอีกรูปกายหนึ่ง |
แบ่งภาค | (v) reincarnate, Syn. แยกส่วน, แยกร่าง, Example: ถ้าฉันแบ่งภาคไปช่วยเธอทั้งสองคนได้ก็คงจะดี, Thai Definition: แยกส่วนของร่างเดิมออกเป็นอีกร่างหนึ่งหรือหลายร่างโดยเอกเทศ |
กลับชาติมาเกิด | (v) reincarnate, See also: born again in a new body, Example: เมื่อชาติที่แล้วเขาเกิดเป็นนกแต่ชาตินี้เขากลับชาติมาเกิดเป็นคน |
อวตาร | [awatān] (n) EN: be reincarnated ; descend from heaven FR: s'incarner |
แบ่งภาค | [baengphāk] (v) EN: reincarnate |
incarnate | |
incarnate | |
reincarnate | |
reincarnated |
incarnate | |
incarnate | |
incarnated | |
incarnates | |
reincarnate | |
reincarnate | |
reincarnated | |
reincarnates |
disincarnate | (v) make immaterial; remove the real essence of, Ant. incarnate |
incarnate | (v) make concrete and real, Ant. disincarnate |
incarnate | (v) represent in bodily form, Syn. substantiate, embody, body forth |
incarnate | (adj) invested with a bodily form especially of a human body |
reincarnate | (v) be born anew in another body after death, Syn. transmigrate |
reincarnate | (v) cause to appear in a new form, Syn. renew |
reincarnate | (adj) having a new body |
Carnate | a. [ L. carnatus fleshy. ] Invested with, or embodied in, flesh. [ 1913 Webster ] |
Discarnate | a. [ L. dis- + carnatus fleshy, fr. caro, carnis, flesh. ] Stripped of flesh. [ Obs. ] “Discarnate bones.” Glanvill. [ 1913 Webster ] |
Excarnate | v. t. [ LL. excarnatus, p. p. of excarnare; L. ex out + caro, carnis, flesh. ] To deprive or clear of flesh. Grew. [ 1913 Webster ] |
Incarnate | a. [ Pref. in- not + carnate. ] Not in the flesh; spiritual. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I fear nothing . . . that devil carnate or incarnate can fairly do. Richardson. [ 1913 Webster ] |
Incarnate | a. [ L. incarnatus, p. p. of incarnare to incarnate, pref. in- in + caro, carnis, flesh. See Carnal. ] [ 1913 Webster ] Here shalt thou sit incarnate. Milton. [ 1913 Webster ] He represents the emperor and his wife as two devils incarnate, sent into the world for the destruction of mankind. Jortin. [ 1913 Webster ] |
Incarnate | v. t. This essence to incarnate and imbrute, |
Incarnate | v. i. To form flesh; to granulate, as a wound. [ R. ] [ 1913 Webster ] My uncle Toby's wound was nearly well -- 't was just beginning to incarnate. Sterne. [ 1913 Webster ] |
Uncarnate | a. Not fleshly; specifically, not made flesh; not incarnate. [ R. ] Sir T. Browne. [ 1913 Webster ] |
Uncarnate | v. t. [ 1st pref. un- + carnate. ] To divest of flesh. [ 1913 Webster ] |
借尸还魂 | [借 尸 还 魂 / 借 屍 還 魂] lit. reincarnated in sb else's body (成语 saw); fig. a discarded or discredited idea returns in another guise #79,653 [Add to Longdo] |
混世魔王 | [混 世 魔 王] devil incarnate (成语 saw); fiend in human form #87,742 [Add to Longdo] |
轮迴 | [轮 迴 / 輪 迴] reincarnate [Add to Longdo] |
leibhaftig; in Menschengestalt | incarnate [Add to Longdo] |
personifiziert; ... in Person | incarnate [Add to Longdo] |
reinkarnieren | reinkarnierend | reinkarniert | reinkarniert | reinkarnierte | to reincarnate | reincarnating | reincarnated | reincarnates | reincarnated [Add to Longdo] |
verkörpern | verkörpernd | verkörpert | verkörperte | to incarnate | incarnating | incarnates | incarnated [Add to Longdo] |
意識体 | [いしきたい, ishikitai] (n) discarnate entity [Add to Longdo] |
神の言葉;神の言 | [かみのことば, kaminokotoba] (exp) (1) Word of God; God's Word; sword of the Spirit; (2) (See ロゴス) Logos (i.e. the Trinity incarnate in Jesus Christ) [Add to Longdo] |