ไรฟัน | (n) the mark left by the teeth, Thai Definition: แนวฟันตอนที่เหงือกหุ้ม |
พอแย้มปากก็เห็นไรฟัน | รู้ทันกัน, พออ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ก็ว่า. |
ไรฟัน | น. แนวฟันตอนที่เหงือกหุ้ม. |
พออ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ | รู้ทันกัน, พอแย้มปากก็เห็นไรฟัน ก็ว่า. |
ลักปิดลักเปิด | (ลักกะปิดลักกะเปิด) น. ชื่อโรคที่มีอาการเลือดออกตามไรฟันและเหงือกน่วมเนื่องจากขาดวิตามินซี. |
stomatorrhagia gingivarum | ภาวะเลือดออกตามไรฟัน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
bleeding per gum; ulaemorrhagia; ulemorrhagia | การตกเลือดจากเหงือก, เลือดออกตามไรฟัน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
ulemorrhagia; bleeding per gum; ulaemorrhagia | การตกเลือดจากเหงือก, เลือดออกตามไรฟัน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
ulaemorrhagia; bleeding per gum; ulemorrhagia | การตกเลือดจากเหงือก, เลือดออกตามไรฟัน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
ascorbic acid | กรดแอสคอร์บิก, วิตามิน C สูตรเคมีคือ C6H8O6 ถ้าร่างกายขาดวิตามินชนิดนี้จะทำให้เหงือกบวม เลือดออกตามไรฟัน ฟันไม่แข็งแรง กระดูกอ่อน และเส้นเลือดเปราะ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
scurvy | โรคลักปิดลักเปิด, โรคที่เกิดจากร่างกายขาดวิตามิน C มีเลือดออกตามไรฟันและเหงือกบวม [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
ไรฟัน | [rai fan] (n, exp) EN: mark left by the theeth FR: marque laissée par les dents |
grin at | (phrv) ยิ้มกว้างให้กับ, See also: ยิ้มจนเห็นไรฟันให้กับ |
scorbutic | (adj) เกี่ยวกับโรคเลือดออกตามไรฟัน, See also: เกี่ยวกับโรคลักปิดลักเปิด |
scorbutical | (adj) เกี่ยวกับโรคเลือดออกตามไรฟัน, See also: เกี่ยวกับโรคลักปิดลักเปิด |
scurvy | (n) โรคเลือดออกตามไรฟัน (เนื่องจากขาดวิตามินซี), See also: โรคลักปิดลักเปิด |
tartar | (n) หินปูนที่เกาะอยู่ตามซอกฟัน, See also: หินปูนที่เกาะอยู่ตามไรฟัน |
assibilate | (อะซิบ' บิเลท) vt. ออกเสียงตามไรฟัน. - assibilation n. |
cheshire cat | n. ผู้ที่หัวเราะแล้วเห็นไรฟัน, ผู้หัวเราะแบบแยกเขี้ยว |
grin | (กริน) vi., vt., n. (การ) ยิ้มกว้าง, ยิ้มเห็นไรฟัน, แยกเขี้ยวยิงฟัน, See also: grinner n. grinningly adv., Syn. smirk, smile |
scurvy | (สเคอ'วี) n. โรคลักปิดลักเปิดที่มีเลือดออกตามไรฟัน เนื่องจากขาดวิตามินซี. adj. น่าดูถูก, น่าเหยียดหยาม, เลวทราม, ต่ำช้า., See also: scurviness n., Syn. despicable |
sibilant | (ซิบ'บะเลินทฺ) adj., n. (พยัญชนะ) (เกี่ยวกับ) เสียงที่ออกตามไรฟัน (เช่นเสียง "S") |
sibilate | (ซิบ'บะเลท) vi., vt. เปล่งเสียงผ่านไรฟัน, เปล่งเสียงซิด., See also: sibilation n. sibilator n. |