| โพง | (v) bail, Syn. วิด, ตัก, Example: เขาเอามือโพงน้ำออกจากท้องเรือ, Thai Definition: อาการที่ทำให้น้ำพร่องหรือหมดไปด้วยวิธีวัก สาดหรือตักออก |
| โพง | (n) ghost, Syn. ผีโพง, Example: พอตกค่ำชาวบ้านก็พากันหวาดกลัวผีโพง ปิดประตูหน้าต่างแน่นสนิท, Count Unit: ตัว, Thai Definition: ผีชนิดหนึ่ง กล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว |
| โพง | (n) tomcat, Syn. แมวหง่าว, แมวโพง, Count Unit: ตัว, Thai Definition: แมวตัวผู้ขนาดใหญ่ |
| ลำโพง | (n) datura, See also: thorn apple, Syn. ต้นลำโพง, Thai Definition: ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Datura metel Linn ในวงศ์ Solanaceae ผลมีหนาม เมล็ดกินแล้วเมา |
| ลำโพง | (n) loudspeaker, See also: megaphone, Syn. เครื่องขยายเสียง, Example: ห้องอัดเสียงที่สร้างใหม่ของผมสั่งซื้อแต่ลำโพงคุณภาพดีๆ ทั้งนั้น, Count Unit: ตัว |
| คันโพง | (n) basket-dipper with a long handle, See also: long spout of watering pot, Count Unit: คัน, Thai Definition: เครื่องสำหรับตักน้ำหรือโพงน้ำ มีคันยาวที่ปลาย มีเชือกผูกโพงเพื่อให้แข็งแรง |
| โพงพาง | (n) fish trap, See also: fish trap consisting of a long net laid across part of the river, Example: ชาวประมงใช้โพงพางดักสัตว์น้ำน้อยใหญ่ที่ว่ายเข้ามาติด, Count Unit: ปาก, Thai Definition: เครื่องมือดักปลาชนิดหนึ่ง เป็นถุงตาข่ายรูปยาวรี ใช้ผูกกับเสาใหญ่ 2 ต้นที่ปักขวางลำน้ำ สำหรับจับปลากุ้งทุกขนาด |
| ดอกลำโพง | (n) loudspeaker, See also: megaphone, Syn. ลำโพง, Count Unit: ดอก, Thai Definition: เครื่องช่วยในการขยายเสียง รูปเหมือนดอกลำโพง |
| บ้าลำโพง | (v) talk loudly, See also: be talkative, Example: กำนันบ้าลำโพงอย่างคนเสียสติเพราะไม่พอใจทางการที่เอาเปรียบชาวบ้าน, Thai Definition: พูดพล่าม, พูดโผงผาง ตึงตัง หรือแสดงกิริยาโมโหโกรธา |
| บ้าลำโพง | (adv) talkatively, See also: garrulously, Syn. บ้าน้ำลาย, Example: มันแสดงความคิดเห็นอย่างบ้าลำโพงมากเกินไปหน่อย เลยไม่มีใครสนใจจะฟัง, Thai Definition: พูดพล่ามไม่หยุด |
| แตรลำโพง | (n) trumpet, See also: clarion, Syn. แตรฝรั่ง, Count Unit: ตัว, Thai Definition: แตรที่มีปลายบานอย่างดอกลำโพง เป็นเครื่องดนตรีที่ดัดแปลงมาจากของฝรั่ง |
| คันโพง | น. เครื่องสำหรับตักนํ้าหรือโพงนํ้า มีคันยาว ที่ปลายมีเชือกผูกโพงเพื่อช่วยผ่อนแรง |
| คันโพง | คันไม้ยาวใช้ผูกโพงสำหรับตักน้ำหรือโพงน้ำ. |
| ดำพอง, ดำโพง | น. กะพอง, ส่วนที่นูนเป็น ๒ แง่อยู่เหนือหน้าผากช้าง เช่น พลอยผูกกระพัดรัดดำโพง (ม. คำหลวง มหาราช). |
| ตะโพง | ว. อาการวิ่งก้าวยาว ๆ หรือวิ่งอย่างกระโดด |
| ตะโพง | โทง ๆ, โหย่ง ๆ, เช่น ก็จะทำคลุมโปงตะโพงดัน (ปกีรณำพจนาดถ์), ลุกขึ้นมาทั้งโปง วิ่งตะโพงกอดบาท (นิทราชาคริต), ตะพง ก็ว่า. |
| แตรลำโพง | น. แตรฝรั่ง. |
| บ้าลำโพง | ว. บ้าเพราะกินเมล็ดลำโพง มีอาการซึมหรือพูดพล่าม, โดยปริยายหมายความว่า พูดโผงผาง ตึงตัง หรือแสดงกิริยาโมโหโกรธา เช่น พูดจาบ้าลำโพงโป้งไป (คาวี), ทำโมโหโกรธาบ้าลำโพง เที่ยวโป้งโหยงหยาบช้าสาธารณ์ (พิเภกสอนบุตร). |
| ปากลำโพง | ว. ชอบโพนทะนาหรือเปิดเผยเรื่องราวต่าง ๆ ที่ตนรู้มา. |
| ผีโพง | น. ผีชนิดหนึ่งกล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว. |
| โพง ๑ | ก. ตัก, วิด, เช่น โพงน้ำ. |
| โพง ๑ | น. ภาชนะสำหรับตักนํ้าในบ่อลึก ๆ, ถ้ามีคันถ่วงเพื่อให้เบาแรงเวลาตักขึ้น คันนั้น เรียกว่า คันโพง |
| โพง ๑ | ผีชนิดหนึ่งกล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว |
| โพง ๑ | เรียกแมวตัวผู้ขนาดใหญ่. |
| โพง ๒ | น. โชงโลง. |
| โพง ๓ | น. ปลานวลจันทร์น้ำจืด. (ดู นวลจันทร์ ๑). |
| โพงพาง | น. เครื่องมือดักปลาชนิดหนึ่ง เป็นถุงตาข่ายรูปยาวรี ใช้ผูกกับเสาใหญ่ ๒ ต้นที่ปักขวางลำนํ้า สำหรับจับปลากุ้งทุกขนาด. |
| ลำโพง ๑ | น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Datura metel L. ในวงศ์ Solanaceae ผลมีหนาม เมล็ดกินเมา, พันธุ์ดอกสีม่วงเรียก ลำโพงกาสลัก [ D. metel L. var. fastuosa (Bernh.) Danert ] |
| ลำโพง ๑ | เรียกสิ่งซึ่งมีรูปคล้ายดอกลำโพง เช่นเครื่องช่วยขยายเสียงที่มีลักษณะปากบานเหมือนดอกลำโพง. |
| ลำโพง ๒ | น. กลอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ขยายเสียง. |
| กระยาง ๑ | น. ขาหยั่ง เช่น อ้ายเหล่าเที่ยววิด พบหนองป้องปิด ทำเปนเชิงราง เอาไม้สามอัน ปักไว้เปนกระยาง แขวนโพงตรงกลาง สาดนํ้าเอาปลา (คำพากย์เรื่องสุบิน), เขียนเป็น กระหยาง ก็มี เช่น ปักไว้เปนกระหยาง (สุบินคำพากย์). |
| กลองยาว | น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง ตอนหน้าใหญ่ ตอนท้ายมีลักษณะเรียวแล้วบานปลายเป็นรูปดอกลำโพง ขึ้นหนังหน้าเดียว ใช้ตีด้วยมือ วงกลองยาววงหนึ่งจะใช้กลองหลายลูกก็ได้, กลองเถิดเทิง ก็เรียก. |
| โขมด ๑ | (ขะโหฺมด) น. ชื่อผีชนิดหนึ่งในพวกผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืน ทำให้หลงผิดนึกว่ามีคนถือไฟหรือจุดไฟอยู่ข้างหน้า พอเข้าไปใกล้ก็หายไป ทางวิทยาศาสตร์อธิบายว่า ได้แก่แก๊สมีเทน (methane) ที่เกิดจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์แล้วติดไฟในอากาศ เป็นแสงวอบแวบในที่มืด. |
| แคปซูล | ลักษณะของผลที่เมื่อแก่เปลือกหุ้มผลจะแห้งแล้วแตกแยกออกจากกันเป็นหลายซีกหรือหลายรู เช่น ผลลำโพง ฝิ่น. |
| โชงโลง | น. เครื่องมือชนิดหนึ่งสำหรับวิดน้ำ ลักษณะคล้ายลูกฟักผ่าซีกและตัดครึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ มีคันยาวต่อออกไปทางท้ายสำหรับจับ ผูกโยงแขวนไว้กับขาหยั่ง แล้วจับคันจ้วงน้ำสาดออกไปยังที่ที่ต้องการ, ชงโลง ก็ว่า, อีสานเรียก กะโซ้, พายัพเรียก กระโจ้, ปักษ์ใต้เรียก โพง. |
| ตะพง | ว. ตะโพง เช่น แล้วตะพงพายรีบกลับไป (นิ. เมืองเทศ). |
| แตรฝรั่ง | น. เครื่องเป่าชนิดหนึ่งของชาวตะวันตก ทำด้วยโลหะ ใช้ลมเป็นต้นกำเนิดของเสียง มีหลายลักษณะ ใช้เป่าในงานพระราชพิธี มีผ้าของหมู่ทหารห้อยเป็นที่สังเกต, แตรลำโพง ก็เรียก. |
| โทน ๑ | น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง ด้านหนึ่งป่องขึงหนังเพียงหน้าเดียว ด้านปลายเป็นปากเปิดคล้ายดอกลำโพง โบราณเรียกว่า ทับ ใช้ตีคุมจังหวะคู่กับรำมะนาในวงเครื่องสาย วงมโหรี เป็นต้น |
| นวลจันทร์ ๑ | น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Cirrhinus microlepis Sauvage ในวงศ์ Cyprinidae ลำตัวยาวเรียว แบนข้างเล็กน้อย ตาเล็ก ปากเล็กอยู่ตํ่าที่ปลายหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะในแนวเส้นข้างตัวมีประมาณ ๖๐ เกล็ด ลำตัวด้านหลังสีนํ้าตาลเทา ข้างท้องสีขาว ปลายครีบหลังและครีบท้องสีชมพู อาศัยตามลำนํ้าในเขตที่ลุ่มภาคกลางไปจนถึงแม่นํ้าโขง ขนาดยาวได้ถึง ๖๕ เซนติเมตร, นวลจันทร์น้ำจืด ก็เรียก, อีสานเรียก โพง, เขมรเรียก พรวน. |
| ปากแตร ๑ | น. ชื่อกระโถนชนิดหนึ่ง ปากบานอย่างปากแตรหรือดอกลำโพง. |
| ปี่ไฉน | (-ฉะไหฺน) น. ชื่อปี่ชนิดหนึ่งขนาดเล็กมาก ทำด้วยไม้หรืองาแบ่งออกเป็น ๒ ท่อน ถอดจากกันได้ ท่อนบนเรียกว่า เลาปี่ ท่อนล่างเรียกว่า ลำโพง มีลิ้นทำด้วยใบตาลผูกติดกับปลายท่อลมเล็กที่เรียกว่า กำพวด. |
| ปี่มอญ | น. ชื่อปี่ชนิดหนึ่ง ใช้เป่าในวงปี่พาทย์มอญ มีขนาดใหญ่ ลักษณะเป็น ๒ ท่อน ตัวปี่หรือเลาปี่ทำด้วยไม้เนื้อแข็งสอดอยู่ในลำโพงทำด้วยโลหะ ทรงปากบานออกคล้ายลำโพง แยกเป็นคนละส่วนกับเลาปี่ จึงมีเชือกผูกโยงท่อนบนลำโพงกับเลาปี่ท่อนบนไว้ด้วยกัน. |
| ผีโขมด | น. ผีชนิดหนึ่งในพวกผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืน ทำให้หลงผิดนึกว่ามีคนถือไฟหรือจุดไฟอยู่ข้างหน้า พอเข้าไปใกล้ก็หายไป. (ดู โขมด ๑). |
| แยก | น. ทางที่แตกออกไปจากทางใหญ่ เช่น หลักกิโลเมตรที่ ๑๖ มีแยกไปอำเภอเมืองฯ, จุดที่ทางแตกออกไป เช่น สามแยก สี่แยก แยกหัวลำโพง. |